روزنامه صبح نو با طرح این موضوع نوشت: رئیس‌جمهور یک روز قبل از ثبت‌نام برای انتخابات، رسانه‌ها را برای برگزاری نشستی خبری به پاستور دعوت کرد تا پاسخگوی سؤال خبرنگاران باشد. این اقدام آقای روحانی در حالی است که در سال 95 تنها دو نشست خبری برگزار کرد تا از پاسخگویی به سؤال و مطالبات خبرنگاران شانه خالی کند. موسم تبلیغات انتخاباتی 92 بود که آقای حسن روحانی در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری کلید خود را درآورد و وعده‌های 100 روزه اقتصادی خود را تکرار کرد تا توانست دل جوانان را نرم کند به امید بهبود معیشت و کاهش بیکاری رأی‌هایی را برای خود بخرد اما حال روزهای آخر دولت است و نه تنها شغلی ایجاد نشد بلکه نرخ رشد بیکاری در برخی استان‌ها دو رقمی شده است. حال باید از آقای رئیس‌جمهور پرسید کی صد روز شما تمام می‌شود و صد روز، چند سال است؟ کارخانه‌های تولیدی یک به یک تعطیل شده و به خاطر‌ات نوستالژیک می‌پیوندند تا کارخانه‌های دولتی برخلاف زیان‌دهی خود برای رانت برخی افراد خاص دولت، سرپا بمانند.

 

وعده آن بود که هر روز یک افتتاح باشد، همگی امید به این شعار داشتند، اما با بی‌تدبیری هر روز یک تعطیل شدن داریم... شاید امروزمان آن است که از رئیس‌جمهور بپرسیم قرار است بعد از ارج، آزمایش و داروگر کدام واحد تولیدی را تعطیل کنند؟ اگر قرار باشد دولت این گونه پیش‌رود کالایی ایرانی برای حمایت و مصرف باقی نمی‌ماند. تنها چند ماه از حضور روحانی در پاستور می‌گذشت و وی در 16 آذر 92 آمد تا افتخارات 100 روزه دولت یازدهم را برای مردم برشمرد و در سخنانش اظهار کرد: «دولت قبل شغل زیاد ایجاد کرد اما برای چینی‌ها و کره‌ای‌ها» شاید وقت آن رسیده است که بعد از چهار سال این مصاحبه و سخنان را به یاد رئیس‌جمهور بیاوریم و بپرسیم مگر قرار نبود برای چینی‌ها شغل ایجاد نکنید؟ دولت یازدهم 35 میلیارد دلار کالا از چین وارد کرد! اما سؤال اینجاست که در مناظره‌های 96 می‌خواهد چه بگوید؟ که با کدام کلید، چرخه صنعت و اقتصاد را چرخاند که سانتریفیوژها یکی پس از دیگری از مدار خارج شدند.؟