روزنامه شرق: روزی که دونالد ترامپ در سال ٢٠١٦ میلادی بدون هیچ پیشینه یا منصب سیاسی و با داشتن پرونده‌ای سیاه از فعالیت‌های غیرقانونی تجارتی و با شعار بیرون‌ریختن رنگین‌پوست‌ها و مسلمانان و هر غیرسفیدپوست دیگری که شبیه خودش نباشد از ایالات متحده آمریکا و کشیدن دیوار بتنی بین مرزهای آمریکا و مکزیک و پاره‌کردن این یا آن قرارداد که همه قدرت‌های جهان آن را معتبر می‌دانند و زن‌ستیزی آشکار و بی‌ادبانه، ادعای گزینه‌شدن در مقام ریاست‌جمهوری آمریکا را کرد، ظاهرا به جز سازمان‌های اطلاعاتی جاسوسی روسیه کسی این ادعاها را باور نکرد.
درست همانند وقتی که سال ١٩٣٠ سرجوخه «آدولف هیتلر» کسی که به دلیل سوءرفتار از ارتش اتریش اخراج شده بود، در کشور متمدن آلمان که به دلیل بحران اقتصادی ناشی از شکست در جنگ جهانی اول ١٩١٧ و قرارداد ورسای تحقیر شده بود، به میدان آمد و در یکی از آبجوفروشی‌های شهر مونیخ چند نفر اوباش مست را به دور خود جمع کرد و با شلیک گلوله به سقف آبجوفروشی در حاضران ایجاد ترس کرد و یاوه‌های نژادپرستانه خود را با جنجال فراوان اعلام کرد، کسی باور نداشت این آدم یک‌لاقبا چنان آتشی در اروپا و جهان برپا کند که بیش از ٥٠ میلیون انسان را به کشتن بدهد و اروپا و بخش‌هایی از جهان را به نابودی بکشاند. سهل است بدانیم در جهان کسانی بودند که این گستاخی بیمارگونه را تحسین می‌کردند که یادآوری آن موجب ملال خاطر است و همان شیوه برخورد را مجلسین آمریکا امروزه در برابر ترامپ اعمال می‌کنند. با این همه می‌بینیم و می‌دانیم بین رفتار هیتلر و ترامپ مشابهت‌های فراوان وجود دارد و از هر دو جریان وحشت صدای پای فاشیسم به گوش می‌رسید و می‌رسد. گفتنی است که هیتلر سرخورده از ناتوانی‌های شخصی بر بستر بحران و نارضایتی ملت آلمان، خود را از هیچ جا به همه جای حکومت و قدرت آلمان رساند و سرمایه‌داران آلمانی و جهان را به وجد آورد و مردم آلمان را زیرکانه فریب داد و چنان کرد که می‌دانیم و گفته شد؛ اما دونالد ترامپ یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌داران جهان است که با تکیه بر میراث بادآورده پدر به چنین سرمایه و موقعیتی دست یافته است که کمتر بازرگانی می‌تواند.
او نماینده و سمبل سرمایه‌سالاری متجاوز و لجام‌گسیخته آمریکاست که توانسته است با ریاکاری، محروم‌ترین و رنجورترین مردم آمریکا را نردبان ترقی و تسلط خود و امپریالیسم آمریکا را طلبکار مردم جهان معرفی کند و هزینه ارتش آمریکا را در گوشه‌گوشه جهان از حساب کشورهای دیگر برداشت کند. دونالد ترامپ ترسی ندارد مدارک مالیات‌های پرداخت‌نشده ثروت خود را پنهان کند و آن را حق خود بداند، ادعای دخالت روسیه را در انتخابات آمریکا بپذیرد و آن را افتخار خود بداند درحالی‌که بدترین توهین‌ها را به زنان روا می‌دارد. همسران متعدد خود را در رسانه‌ها به نمایش بگذارد و لشکر فرزندان جورواجور خود را پیاده‌نظام انتخاباتی و داماد ظاهرا یهودی‌اش را همه‌کاره ریاست‌جمهوری‌اش معرفی کند و به این یا آن کشور بفرستد...! با وجود آنچه گفته شد، آمریکای ٢٠١٦ آلمان ١٩١٧ نیست و در زمانه ما با وجود کثرت رسانه‌های عمومی و تأثیر شگرف دنیای مجازی بر سرنوشت حکومت‌ها ضریب افکار عمومی جهان و تحمیل اقتدار ظالمانه کار آسانی نیست که ترامپ بتواند از پس آن برآید و برای اینکه مردم جهان در این گروه یا آن دسته و جمعیت یا ملت و کشور دچار غفلت و خوش‌خیالی نشوند، تکرار این گفته پارتین تیمولر، ١٨٩٢-١٩٨٤ خالی از فایده نیست: «نازی‌ها اول سراغ کمونیست‌ها رفتند، سکوت کردم. چون من کمونیست نبودم. بعد سراغ سوسیالیست‌ها رفتند. سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم. بعد سراغ یهودی‌ها رفتند، سکوت کردم چون یهودی نبودم؟؟ سراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود که به او اعتراض کنم...!».