محققان مرکز تحقیقات علوم اعصاب لیون با بررسی فعالیت مغزی 41 داوطلب، تفاوت در بخاطر آوردن رویاها را مورد ارزیابی قرار دادند.

تحقیقات نشان می‌دهد، تفاوت در توانایی به خاطر آوردن رویاها مربوط به قشر پریفرونتال داخلی و اتصال گیجگاهی- جداری مغز است که مرکز پردازش اطلاعات و واکنش به محرک‌های خارجی محسوب می‌شوند.

محققان فعالیت مغزی ناخودآگاه دواطلبان را در زمان خواب و بیداری مورد بررسی قرار دادند که حاکی از افزایش شدید فعالیت این دو بخش در پاسخ به محرک‌های محیطی است.

افزایش فعالیت این بخش مغز باعث افزایش توجه به محرک‌های خارجی شده و در این حالت فرد در حالت نیمه بیداری در زمان خواب قرار می‌گیرد که منجر به ثبت رویا در حافظه می‌شود.

«پرین رابی» سرپرست تیم تحقیقاتی تأکید می‌کند: مغز در حال خواب نمی‌تواند اطلاعات جدیدی را ثبت کند و برای این کار فرد باید بیدار شود؛ در برخی افراد، پاسخ بخش خاصی از مغز در هنگام خواب به محرک‌های محیطی باعث حالت نیمه هوشیار و ایجاد توانایی بخاطر سپردن رویاها می‌شود.