به گزارش سرویس اجتماعی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، شواهد حاکی از آن است که تنبیه بدنی بچه‌ها موجب بهتر شدن رفتارهای آنان در درازمدت نمی‌شود و در واقع رفتار بد آنها را تشدید می‌کند. روانشناسان علوم رفتاری معتقدند که کودکان هم مانند بزرگسالان به حرف‌ها و رفتار دیگران، پاسخ‌های فردی و کاملا پیش‌بینی‌شده‌ای می‌دهند و والدین می‌توانند بدون اعمال تنبیه بدنی از این قابلیت پیش‌بینی رفتاری برای بهتر شدن خلق و خو و رفتار کودکشان استفاده کنند.
در واقع به اعتقاد این روانشناسان دلایل تنبیه بدنی کودکان از سوی والدین آنها به شرح زیر است:
- ذهن انسان‌ها معمولا مسائل منفی را سریعتر دریافت می‌کند، بنابراین والدین طبعا بر رفتارهای بد فرزندشان بیشتر از رفتارهای مثبت آنها توجه می‌کنند.
- شواهد زیادی مبنی بر ارتباط میان مشاهده رفتارهای خشن و بوجود آمدن انگیزه همان نوع رفتار در ذهن وجود دارد.
- در برخی فرهنگ‌ها تنبیه بدنی کودکان متاداول است و در واقع اگر والدین اقدام به این کار نکنند در قبال فرزندشان مسئولیت‌پذیر نیستند.
- بسیاری از والدین در حالی کودکشان را تنبیه بدنی می‌کنند که کاملا از عدم کارایی این روش آگاهی دارند. کودکان نیز تغییری نمی‌کنند و در این میان والدین تنبیهات شدیدتری را در نظر می‌گیرند. به دنبال این موضوع کودکان نیز با این شرایط خو می‌گیرند و بر سوءرفتار آنها افزوده می‌شود.
به گزارش ایسنا به نقل از رادیو ملی «ان‌پی‌آر» آمریکا، راه حل پیشنهادی روانشناسان به این دست از والدین، صحبت با کودکانشان از طریق بکار بردن لغات و واژه‌های مناسب و موثر است. در واقع والدین که در طول روز کار می‌کنند و پس از یک روز پر استرس به خانه برمی‌گردند، آمادگی پذیرش این رفتارها را در کودکانشان ندارند.
به اعتقاد روانشناسان هیچکس در این میان مقصر نیست اما برخورد حساب‌نشده و صدای بالای والدین در هنگام صحبت کردن با فرزندشان، احتمال ناسازگاری کودک را افزایش می‌دهد. والدینی که فرزند خود را تنبیه می‌کنند، توجیه‌شان نتیجه مثبت این روش است در حالی که سال‌ها تحقیق در زمینه روانشناسی رفتاری نشان می‌دهد که تشویق کودکان برای کارهای خوبشان به مراتب موثرتر از تنبیه آنهاست.