مهر: مطالعات مرکز تحقیقات پنینگتون بیومدیکال لس آنجلس آمریکا نشان می دهد عوامل محیطی پیش از تولد، دوره جنینی و بعد از تولد بر چاقی دوره کودکی تاثیر داشته و قرارگیری جنین درون رحم در مقابل دیابت دوره بارداری مادر، کودک را در معرض ریسک بالای پیامدهای بلندمدت منفی قرار می دهد.

این مطالعه مبتنی بر تحقیق مقطعی چندملیتی است که در ۱۲ کشور انجام شده و شامل ۴۷۴۰ کودک بوده است.

در این تحقیق، محققان فاکتورهای گوناگون نظیر سن مادر به هنگام زایمان، سطح تحصیلات، وضعیت تغذیه نوزاد، سن جنینی، تعداد خواهر و برادرهای بزرگتر، فعالیت فیزیکی متوسط تا شدید، زمان خواب، جنسیت و وزن نوزاد به هنگام تولد را در نظر گرفتند.

درحالیکه شیوع دیابت بارداری مادر ۴.۳ درصد بود، کل میزان شیوع چاقی کودک، چاقی مرکزی و چربی بالای بدن به ترتیب ۱۲.۳، ۹.۹ و ۸.۱ درصد بود.

افزایش ریسک برای کودکان متعلق به مادران مبتلا به دیابت دوره بارداری در مقایسه با مادران فاقد این بیماری، ۵۳ درصد برای چاقی، ۷۳ درصد برای چاقی مرکزی، و ۴۲ درصد برای چربی بالای بدن بود.

گانگ هو، محقق این پژوهش، در این باره می گوید: «مکانیسمی که بواسطه آن، قرارگیری جنین در مقابل دیابت موجب افزایش ریسک چاقی می شود به طورکامل مشخص نیست. قرارگیری در معرض دیابت مادر، با افزایش رشد بیش از اندازه جنین در رحم مرتبط است که به احتمال زیاد ناشی از افزایش بافت چربی جنینی و تغییر در سطح هورمون جنینی است.»

وانگهی قرارگیری در معرض دیابت مادر منجر به سطح بالاتر قند خون، انسولین و لپتین در نوزاد می شود.

همچنین ابتلای مادر به دیابت بارداری ممکن است بر ژنیتک نوزاد تاثیر گذارد و تجلی ژن ها به گونه ای شود که به سوی تجمع چربی بدن یا متابولیسم مرتبط سوق پیدا کند.

هو در ادامه عنوان می کند: «ما دریافتیم دیابت بارداری مادر با افزایش ریسک چاقی دوره کودکی در بین کودکان ۹ تا ۱۱ سال در ۱۲ کشور مرتبط است و این ارتباط کاملا بی ارتباط با شاخص توده بدنی مادر نیست.»