به گزارش گروه کلان شهرهای شهرداری نیوز،یک کارشناس مدیریت شهری معتقد است: تا قبل از دوران رشد شهرها، محله‌ها رشد تدریجی داشتند؛ اما درعین حال به حفظ ارزش‌های زیست محیطی، کالبدی و اجتماعی خود اهمیت داده و تلاش می‌کردند به نیازها و مطالبات خود بر اساس مقدوراتی که در اختیارشان بود پاسخ دهند.
عدالت امیرزاده در آستانه برگزاری نخستین اجلاس مدیریت یکپارچه شهری و شوراها گفت: امروزه به دلیل افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها، محله‌ها فرصتی برای آنکه خود را با مقتضیات زمان وفق دهند ندارند، به همین دلیل قادر نیستند نیازهای خود را به شکل مطلوبی سامان داده و احتیاجات خود را برآورده سازند.
وی ادامه داد: برای غلبه بر شکاف‌های موجود میان مدیریت سنتی و جدید لازم است نگرش خود را نسبت به کلان شهرها و خرد محله‌های شهری تغییر دهیم و از ترکیب این دو رویکرد استفاده کنیم. استدلال این است که برای ایجاد توازن و همگنی در عناصر گوناگون شهر، می‌بایست رویکردی اصلی داشته باشیم تا به توسعه پایدار محله‌ای و در نهایت یکپارچگی مدیریت شهری منجر شود.
وی توضیح داد: یکی از اهداف مهم مدیریت شهری، در سطوح کلان، توسعه پایدار شهرها و در مرحله بعدی توسعه پایدار محله‌های شهری است که دستیابی به این مهم از طریق محله محوری ایجاد می‌شود. این رویکرد شهرها را قادر می‌سازد مشکلات را از پیش روی خود برداشته و توجه به سرعت، صحت و کیفیت در ارایه خدمات را به عنوان یک اولویت مهم تلقی کنند. هم‌چنین بر اساس این نگرش، مدیریت شهری به دنبال ایجاد بستری مناسب برای زندگی سالم و توام با آرامش شهروندان است، در این راستا باید تلاش کرد، ضمن ایجاد یا توسعه ارتباطات محله‌ای از ظرفیت‌های آنان برای حل مشکلات استفاده شود.
این کارشناس شهری معتقد است: اعمال قدرت مدیریت شهری در چگونگی استقرار و اداره شهرها بر حسب گونه‌های فرهنگی و ساختار اجتماعی- سیاسی جوامع پدیدار می‌شود. شهر که پیچیده‌ترین و متنوع‌ترین جلوه‌های زندگی بشری را در خود دارد بدون وجود نظام یکپارچه مدیریت شهری نمی تواند به مقابله با مسائل و مشکلات کنونی و آتی بپردازد در نتیجه این احتمال وجود دارد بعد از مدتی به‌هم ریخته و بی‌سامان شود. از نظر سازمان ملل نیز، مدیریت یکپارچه شهری بطور کلی الگویی برای مدیریت و توسعه شهرهای کوچک، بزرگ و مادر شهرها به شمار می رود و بازیگران اصلی و فعال این عرصه را جامعه مدنی، سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی تشکیل می‌دهند.
امیرزاده با اشاره به اینکه یکی دیگر از رویکردهای پایه در مفهوم مدیریت شهری حکومت‌های محلی است، حاکمیت محلی را نوعی مدیریت بر اجتماعات بشری عنوان کرد و افزود: خودگردانی در محله‌های پایدار باید به گونه‌ای برنامه ریزی شود که ضمن بهره برداری کارآمد از منابع، حق انتخاب و بهره مندی عادلانه از محیط عمومی شهرها را به ساکنان آنها بدهد. به عبارت دیگر رویکردی که فرایند برنامه‌ریزی محله‌ها را به این سمت سوق می‌دهد، رویکرد توسعه پایدار مبتنی بر محله‌گرایی است. مدیریت شهری با توجه به وظایفی که در سطح محله‌ها بر عهده دارد، با انجام وظایف خود به صورت مطلوب می تواند در پایداری آنها تاثیرگذار باشد. در راستای تحقق این هدف به نظر می‌رسد تقویت ابعاد فرهنگی و اجتماعی محله‌ها بوسیله معرفی یا ساخت عناصر هویت بخش، ساماندهی نهادهای رسمی و غیررسمی و ایجاد سرزندگی در محله از موارد است که در مدیریت یکپارچه شهری محله‌ها را به اهداف مرتبط با عدالت اجتماعی نزدیک می کند.
