صبحانه آنلاین: معماران ایرانی ساختمانی هفت طبقه را در شمال تهران طراحی کرده‌اند که دارای سه اتاق «متحرک» است.

روزنامه «دیلی‌میل» در گزارشی مصور از ساختمان «شریفی‌ها» در تهران نوشت: «به نظر می‌رسد که آینده دنیای خانه‌های مسکونی را یافته‌ایم و این آینده در ایران است».

به نوشته دیلی میل، ساختمان شریفی‌ها از بسیاری جهات با یک ساختمان معمولی تفاوت دارد و فهرست ویژگی‌های این اثر مدرن معماری به اتاق‌های متحرکش ختم نمی‌شود.

این ساختمان یک باشگاه داخلی، یک استخر و دو آشپزخانه، چند فضای باز «تراس» داشته و به نسبت مساحت زمین زیربنای مفید زیادی دارد. با فشار یک دکمه سه اتاق بیرونی - یعنی اتاق صبحانه، اتاق میهمانان و اتاق کار شروع به چرخیدن می‌کنند و رو به خیابان سه فضای جدید «تراس» می‌آفرینند که این عملکرد علاوه بر افزایش نورگیریِ فضای درونی - بسته به کاربری اتاق - موارد استفاده زیادی دارد. هر یک از این سه اتاق - که از بیرون مثل جعبه‌هایی چوبی هستند - بر روی پایه‌ای چرخان استوار هستند. در طول زمستان‌های سرد، می‌شود اتاق‌ها را بست و از هدر رفتن حرارت جلوگیری کرد و در طول ماه‌های گرم تابستان هم گشودن اتاق‌های فوق به تهویه هوای محیط کمک کرده و فضا را از هوای تازه پر می‌کند.

این خانه دو زیرزمین دارد که باشگاه ورزشی داخلی و دیگر تسهیلات رفاهی ساختمان، از جمله میز بیلیارد، را در خود جای داده است. طبقه همکف محل پارک خودرو‌ها و نیز برای سکونت سرایدار پیش‌بینی شده است. طبقات اول و دوم فضاهای مسکونی اصلی ساختمان است و آشپزخانه، اتاق نشیمن و حتی فضای مخصوص پیانو را در این بخش می‌توان دید، در دو طبقه بالایی اتاق‌ خواب‌ها، حمام‌ها، یکی از آشپزخانه‌ها و فضای زندگی اضافه پیش‌بینی شده است.

سخنگوی شرکت سازنده این ساختمان گفت: «بسته به نیاز‌های کاربران این ساختمان خود را هماهنگ می‌کند. بسته به اینکه مهمان داشته باشید یا نه، اتاق مهمانان در طبقه دوم را می‌شود برای مقاصد مختلف چید و تغییر داد. به همین ترتیب اتاق‌ کار و اتاق صبحانه نیز بسته به خواست ساکنان تغییر می‌کند.

به گفته سخنگوی این شرکت، «خانه سنتی ایرانی» منبع اصلی ایده این پروژه بود، چراکه در خانه‌های سنتی ایرانی دو اتاق اصلی وجود داشت، یکی برای فصول گرم و دیگری برای فصول سرد.

یکی از طراحان خانه شریفی‌ها هم گفت: «ما با ایده انعطاف‌پذیری شروع کردیم و به این فکر کردیم که ساختمان‌ها نماهای متغیری داشته باشند؛ ایده ساختمانی که هم درونگرا باشد و هم برونگرا. همچنین مطالعه اقلیم تابستانی شمال تهران (معتدل) و اقلیم زمستانی آن (سرد)، ما را به سمت و سوی آن سوق داد که چگونه می‌شود در زمستان حجمی بسته، بدون تراس با پنجره‌هایی کوچک داشته باشیم و در تابستان حجمی شفاف و باز با تراس‌هایی عمیق و وسیع و پنجره‌هایی بزرگ.»

وی افزود: «طرح مکعب گردان با تغییری در حجم و فضای خانه، نوعی معماری غیرقطعی به وجود می‌آورد که به خواسته‌های ما در زمستان و تابستان جواب مناسبی می‌داد.»

این ساختمان در منطقه 3 تهران در محله دروس طراحی شده است. این ساختمان در بخش طراحی خانه در جشنواره معماری جهان در فهرست نامزدهای دریافت جایزه قرار گرفته است. این همه موجب شد تا ایران دیگر با خانه‌های آینده‌نگر بیگانه نباشد و در جشنواره معماری جهان بعد از استرالیا با چهار نامزد دریافت جایزه در مقام دوم بایستد.