به گزارش گروه حمل و نقل ترافیک شهرداری نیوز:معاون شهردار تهران با اعلام این که دست یآبی به «شهر انسان محور» منوط به همکاری و همراهی تمام بخش های دست اندرکار است، گفت: حل معضل لجام گسیختگی ترافیک تهران، نه به تنهایی بر عهده مدیریت شهری است و نه مدریریت شهری تا قبل از تحقق مدیریت واحد شهر به تنهایی از عهده آن بر می آید.

مهندس سید جعفر تشکری هاشمی افزود: بر طرف شدن مشکل ترافیک تهران نیازمند همراهی و همکاری سه قوه مقننه، مجریه و قضاییه است و اقدامات موجود مانند مسکّنی مقطعی و موقت عمل می کند و مشکل ترافیک را به صورت اساسی و ریشه ای درمان نمی کند.

وي با اشاره به این که مسائل زیست محیطی و مشکلات ترافیکی، شهروندان را به لبه پرتگاهی از بی توجهی ها رسانده،اظهار کرد: متآسفانه موضوع مهم حمل و نقل پایتخت، چه از سوی مجلس نهم و چه از سوی دولت یازدهم و دولت های نهم و دهم، مورد کم توجهی قرار گرفته و امید است مجلس دهم این مهم را مورد توجه قرار دهد.

مهندس تشکری هاشمی با بیان این که در تهران روزانه 3 میلیون دستگاه وسیله نقلیه تردد می کند و 9 میلیون لیتر بنزین مصرف می شود، تصریح کرد: در نتیجه این تردد انبوه و مصرف بالا، ذرات ریز ناشی از سوخت بنزین در خودروهای عموماً آلاینده و پرمصرف وارد ریه 9 میلیون شهروند تهرانی می شود و علاوه بر سلامت جسمانی، ارتباط اجتماعی و روابط انسانی شهروندان را نیز به چالش کشیده است.

وی با اشاره به این که با وجود شرایط موجود، ظاهراً کسی هم چندان به فکر شهر تهران و شهروندان تهرانی نیستند، اظهار کرد: نتیجه این بی توجهی ها وضعیتی می شود که در حال حاضر در آن قرار داریم، و در شرایط موجود نباید انتظار بیشتری داشته باشیم.

مهندس تشکری هاشمی با بیان این که تهران به مثابه بیماری است که برای بازگشت به زندگی، احتیاج فوری به عملیات احیاء دارد، تصریح کرد: به این منظور باید به فوریت چند اقدام اساسی انجام شود که مهم ترین این اقدامات، کمک فوری به توسعه حمل و نقل عمومی با محوریت تکمیل شبکه متروی تهران است و نمایندگان مجلس یازدهم در عملیات احیای پایتخت        می توانند نقش مؤثری را ایفاء نمایند.

معاون شهردار تهران در پایان با تأکید بر این که بزرگ ترین چالش امروز تهران، بی توجهی به مسائل و مشکلات این کلان شهر به عنوان پایتخت جمهوری اسلامی ایران است، خاطرنشان کرد: متأسفانه هیچ یک از سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه در باره معضلات تهران، احساس خطر نکرده و در نتیجه چاره ای برای آن نیندیشیده اند.