به گزارش ایرنا از رویترز، فرآیند جذب دی اکسید کربن در مرکز زباله سوز «کلمتسرود» که زباله های خانگی و صنعتی می سوزاند، گامی فراتر از اقدامات پیشین برای جذب و از بین بردن گازهای گلخانه ای در نیروگاه های زغال سنگی یا کارخانه هایی است که از سوخت فسیلی استفاده می کنند.
تاکنون، فناوری های جذب و نگهداری کربن به دلیل هزینه های زیاد با مشکل مواجه شده اند. دسامبر گذشته نمایندگان تقریباً ۲۰۰ کشور در پاریس در مورد مبارزه با تغییرات آب و هوایی با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای توافق کردند.
جانی استون مدیر فنی مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود می گوید که از گرمای تولیدی در این نیروگاه برای گرم کردن خانه های شهر مورد استفاده می شود.
در این تاسیسات زباله هایی سوزانده می شوند که قابلیت بازیافت ندارند چراکه قابل تفکیک نیستند.
مرکز تولید برق از زباله کلمتسرود بیش از ۳۰۰ هزار تن دی اکسیدکربن در سال تولید می کند که معادل ۰٫۶ درصد گازهای گلخانه ای تولید شده به وسیله انسان ها در نروژ است. این مرکز همچنین زباله های وارداتی از انگلیس را نیز می سوزاند.
دی اکسیدکربن عامل اصلی بالا رفتن دمای جهانی، اغلب خشکسالی ها، سیلاب ها و بالا آمدن سطح آب دریاهاست.
تاسیسات یاد شده تا پایان ماه آوریل دی اکسیدکربن با نرخ دو هزار تن در سال جذب خواهد کرد.
اسپن یورگنسن یکی از مدیران این مرکز، می گوید به طور متوسط، دو تا دو و نیم تن دی اکسیدکربن در روز جذب خواهد شد.
انتظار می رود بیش از ۹۰ درصد دی اکسید کربن تولید شده در این نیروگاه جذب شود. تاکنون حدود ۸۰ تن دی اکسید کربن جذب شده است.
دست اندرکاران این پروژه می گویند که اگر این مرکز آزمایشی موفق عمل کند، یک مرکز کامل و مجهز تا سال ۲۰۲۰ ساخته خواهد شد. در آن زمان، دی اکسیدکربن جذب شده را می توان به دریای شمال منتقل کرد تا برای همیشه در ساختارهای زمین شناسی زیر بستر دریا ذخیره شده یا به درون میدان های نفتی و گازی تزریق شود تا فشار درون میادین و تولید آنها را افزایش دهد.
استون می گوید هر سال ۳۰۰ هزار تن زباله به اینجا می آید و می توان ۳۰۰ هزار تن دی اکسیدکربن از این مقدار زباله جذب کرد. بنابراین، تقریباً یک تن دی اکسیدکربن به ازای یک تن زباله می توان جذب کرد.
حدود ۶۰ درصد زباله هایی که در مرکز کلمتسرود سوزانده می شود، منشأ بیولوژیک دارند و شامل پسماند چوب و غذا می شود. این بدین معنی است که جذب آلاینده ها گامی است در راستای جداسازی کربن در یک چرخه طبیعی است که اصطلاحاً انتشار منفی نامیده می شود.
اگر این آزمایش موفقیت آمیز باشد، امید می رود این فناوری در مراکز تولید برق از زباله در سراسر دنیا مورد استفاده قرار گیرد.