به گزارش گروه بین الملل شهرداری نیوز،هیچ شهروندی دوست ندارد ساعت ها در ترافیک بماند یا برای رسیدن به مقصد خود راه سخت وطاقت فرسایی را طی کند.بنابراین کاهش آلاینده‌ها، حفظ و نگهداری زمین و کارآمدتر کردن حمل و نقل همراه با ارتقاء کیفیت زندگی باید در اولویت برنامه‌‌ریزی شهرها قرار بگیرد‌‌.

 ایجاد ساختاری برای دستیابی به توسعه پایدار جهانی، نه از طریق راه‌حل‌های فنی و تکنولوژیکی، بلکه از طریق الگوها و راهکارهای بین المللی و با استفاده از نوآوریهایی که بر مبنای اصول اساسی است، می‌تواند راه گشای بسیاری از مسایل زندگی شهروندان در سراسر دنیا باشد.

برای پایداری حمل و نقل در یک شهر موفق در قرن 21 گزینه‌های زیادی از جمله حمل و نقل غیرموتوری و گزینه‌های حمل و نقل با سوخت‌های فرافسیلی وجوددارد.

شهروندان هیچ شهری تمایل ندارند ساعت‌ها در ترافیک‌های سنگین باشند، در گل و لای پیاده‌روی کنند و یا برای یک دوچرخه‌سواری ساده تا محل کار احساس خطر نمایند.

 آنها تمایل دارند در شهرهایی زندگی کنند که برای تعاملات خلاقانه ایجاد شده‌ و قابلیت زندگی سالم تری دارد. بخش حمل و نقل از مصرف‌کنندگان اصلی انواع سوخت‌های فسیلی در جهان است. محدودیت امکان مصرف برق فقط در حمل و نقل عمومی (راه‌آهن درون‌شهری و اتوبوس) موجب می‌شود که آلودگی ناشی از مصرف سوخت حمل و نقل جاده‌ای (به ویژه سواری‌ها) یکی از معضلات امروزی شهرهای بزرگ باشد. از آنجا که مصرف سوخت هر یک از بخش‌های حمل و نقل به ازای واحد حمل با یکدیگر برابر نیستند، لذا سهم آلودگی آنها و میزان صدماتی که به مردم و محیط‌زیست وارد می‌آورند نیز کاملاً متفاوت است.

یکی از عوامل آلودگی، کیفیت نوع سوخت مصرفی است. وسائل نقلیه سنگین معمولاً از نفت و گاز و وسائط نقلیه سبک از بنزین استفاده می‌کنند. بدین ترتیب سطح آلایندگی آنها با یکدیگر فرق دارد. براساس مطالعات انجام شده در سطح بین‌المللی، هر یک از انواع سوخت دارای آلایندگی منحصر به فردی است که بستگی به نوع پالایش آنها و وضعیت نفت خام استخراجی دارد.

برمبنای همین مطالعات هر نوع سوخت یک سری گاز و مواد معلق در هوا متصاعد می‌کند که میزان تاثیرگذاری هر یک بر محیط‌زیست بر حسب هزینه، مشخص و متفاوت است. برهمین اساس آلاینده‌های NOX، SOX و CO2 به ترتیب حدود 33 و 5/4 و 12/0 میلیون ریال به ازای هر تن آلاینده هزینه خارجی اعمال می‌کنند.

اتوبوس دوستدار محیط زیست توسط پیتر سیمون، طراح مجارستانی، طراحی شده است. این اتوبوس قابل اجرا بر روی سلولهای سوختی هیدروژن و باتری های لیتیوم برای اضافه کردن پایداری به حمل و نقل عمومی است..پوسته اتوبوس از پلاستیک کامپوزیتی بسیار سبک وزن است که شبیه به یک ساختار اسکلت ساخته شده است. چنین ساختاری منجر به خلق وسیله ای بسیار سبک وزن و بیانگر مفهوم انرژی کارآمد است.با توجه به سیستم های مدیریت کلان شهری و توجه روز افزون به موضوع محیط زیست، اتوبوس سازگار با محیط زیست خواهد توانست بخش قابل توجهی از سفرهای درون شهری کشورهای محتلف دنیا را پوشش دهد.