مهر:جعفری جوزانی درباره فعالیت های تلویزیونی اینگونه گفت: این روزها بعید می دانم بتوانم در تلویزیون فعالیت داشته باشم. علاوه بر شرایطی که فعلا در این رسانه حاکم است انگار اولویت هایش با کارهایی که ما می سازیم سنخیت ندارد. من هم خیلی به این موضوع نپرداختم چون به نظر من هیچ کار تصویری با اصرار و زور جواب نمی دهد. اگرچه دغدغه کار سینمایی دارم اما غیر از این به نظرم هر کاری باید به زمان خودش شکل بگیرد. ما خیلی پیش تر برای ساخت «پوریای ولی» اقدام کرده بودیم که نتیجه ای در پی نداشت.

این کارگردان پیشکسوت که مدت هاست با تولید فیلم سینمایی «کوروش کبیر» خبرساز شده است درباره تولید این اثر نیز توضیح داد: ساخت این فیلم بیشتر دغدغه شخصی من است چون احساس می کنم در شرایط کنونی نیاز داریم ریشه ملیت مان را به فرزندان و نسل جدید یادآور شویم تا هویت شان را بدانند.

وی افزود: زمانی در ایران سیستم مملکت داری به شیوه پادشاهی بود که بسیاری از آنها عملکرد خوبی هم نداشتند و به همین دلیل مهم است که ما بررسی کنیم که این افراد چگونه فکر می‌کردند و برای کشورشان چه می خواستند. با چنین دیدگاهی فیلم «کوروش کبیر» می خواهد بگوید اگر در عرصه قدرت علی رغم جنسیت، نژاد و هر ویژگی فردی و قومی به عقاید مردم احترام گذاشتید؛ برنده اید.

این کارگردان درباره هزینه و شرایط تولید فیلم گفت: اسم فاخر به بعضی فیلم ها ضربه زد و ما هم دنبال این واژه ها نیستیم چون معتقدیم میزان بودجه، یک فیلم را فاخر نمی کند. این ها واژه هایی است که ما انتخاب می کنیم. هدف من ساختن «کوروش کبیر» است و برای تولید این فیلم همه آنچه را که لازم باشد اعم از امکانات روز دنیا، بازیگران ایرانی و بین المللی و لوکیشن های مناسب در هر جای جهان را استفاده خواهیم کرد تا حق مطلب را ادا کنیم.

جعفری جوزانی همچنین با اشاره به اینکه به زودی از کتاب «کوروش کبیر» رونمایی خواهد شد، گفت: قبل از تولید، آنچه زودتر عملی می شود چاپ کتابی دو جلدی به همت انتشارات «تریتا» به همین عنوان است که همان فیلمنامه خواهد بود و قصه زندگی این پادشاه را از زمان تولد تا مرگ روایت می کند. البته ما به کتاب بسنده نمی‌کنیم و با تهیه کنندگی علی معلم درصددیم بتوانیم «کوروش کبیر» را جلوی دوربین ببریم.

وی در پایان بیان کرد: چندی پیش که برای تحقیق به موزه ای رفته بودم هنگام صحبت با چند کاوشگر و باستان شناس یکی از دوستان شانه زنانه ای نشان داد که بسیار جالب توجه بود هزینه و ابزاری که برای تزئین این شانه به کار رفته بود از شمشیرهای جنگی که هدیه می دادند بیشتر بود و این نشان می دهد کرامت انسانی بیش از جنگاوری اهمیت داشت.