یادداشت دریافتی- می‌گویند پدری که از شاهکارهای دوران جوانی برای پسر تعریف می‌کرد، ضمن بیان خاطرات از این هم گفت که شکارچی خوبی بوده و وقتی فرصت دست داده به تنهایی پنج شیر را به دام انداخته است!
پسر که این حکایت را بار‌ها و بار‌ها شنیده بود با کمال تعجب از پدر پرسید: «شما همیشه در بیان این خاطره پای دو شیر را بیشتر به میان نمی‌کشیدید! چه شده که این بار از پنج شیر سخن می‌گویید؟!»
پدر بی‌آنکه خونسردی خود را از دست بدهد، پاسخ داد: «آن موقع‌ها که این خاطره را برایت می‌گفتم تو کوچک بودی و نمی‌توانستم حوادث و حقایق خوفناک و وحشتناک زندگی را آنطور که واقعا اتفاق افتاده برایت تعریف کنم!»
انگار حکایت آب معدنی دماوند یک جورهایی با حکایت فوق جور در می‌آید زیرا مسئولین و دست اندرکاران در ابتدا آب معدنی دماوند را دارای آلودگی «پسودوموناس» اعلام کردند اما به مجرد اینکه متوجه شدند مردم با انواع و اقسام آلودگی‌ها خو گرفته‌اند، بد ندیدند که واقعه را آنطور که اتفاق افتاده به سمع و نه نظر دوست داران آب‌های معدنی و آشامیدنی برسانند!
با این حساب بود که به مجرد اینکه ایشان پی بردند که اطلاع از آلودگی مدفوعی آب معدنی دماوند، خیلی هم برای مردم گران تمام نمی‌شود، اعلام کردند که این برند معتبر و شناخته شده «اشرشیا کلی» هم دارد!
جالب اینکه رفع آلودگی میکروبی آب معدنی دماوند موجب شد که این آب منبعد تنها بتواند تحت نام «آب آشامیدنی» فعالیت نماید و این سوال را در اذهان دوست داران آب‌های معدنی و طرفداران آب‌های شرب باقی بگذارد که اگر آلودگی میکروبی آب معدنی دماوند مرتفع شده چرا دیگر این آب اجازه فعالیت تحت نام آب معدنی را ندارد و اگر این آلودگی کماکان بجاست، آیا مصرف کنندگان آب آشامیدنی دماوند را مبتلا به انواع و اقسام بیماری‌ها نخواهد نمود!؟
بگذریم از اینکه در کشوری که مردمانش عادت کرده‌اند که هر آبی که از لوله بیرون نمی‌آید را آب معدنی بنامند و در سرزمینی که قیمت آب‌های آشامیدنی کوچک‌ترین تفاوتی با آب‌های معدنی ندارد، خیلی هم مهم نیست که یک برند معتبر و شناخته شده تحت نام آب آشامیدنی و یا معدنی فعالیت نماید!
به عبارتی ساده پلمپ و رفع پلمپ و تغییر نام آب معدنی دماوند به آب آشامیدنی یک جورهایی به «نه خانی آمده و نه خانی رفته» می‌ماند!
با زبانی دیگر اگر مسئولین و دست اندرکاران می‌گفتند که آب معدنی دماوند به خاطر کمبود و یا نبود برخی از املاح معدنی، مجاز نیست که تحت نام آب معدنی شناخته شود، می‌شد گفت که ایشان کار خود را کاملا درست انجام داده‌اند! اما اینکه آن‌ها بخواهند به دلیل آلودگی میکروبی مجوز فعالیت آب معدنی را به آب آشامیدنی تغییر دهند را نمی‌توان خیلی هم منطقی، قابل قبول و پذیرفته و در راستای «تناسب جرم با کیفر» دانست!
ذکر این نکته نیز کاملا بجاست که اگر آلودگی مدفوعی منابع آب می‌تواند در بسیاری از مواقع موضعی بوده و براحتی برطرف شود، کیفیت شیمیایی یک آب عموما ثابت است و به سختی تغییر می‌نماید! به عبارتی اگر روشن شود که آب معدنی دماوند دارای کیفیتی نیست که موجب شود «معدنی» به حساب بیاید-که ظاهرا روشن شده-این سوال پیش می‌آید که با این حساب و طی چه مجوزی به مدت بیش از چهل سال بر قله زیبایی‌ها نشسته است؟!
از همه این‌ها گذشته تا آنجا که نگارنده به خاطر دارد آب آشامیدنی دماوند نیز بین مردم آب معدنی شناخته می‌شد و این در حالی بود که این آب آشامیدنی قبل از پلمپ، وفق نوشته مندرج بر بطری، خود را آب آشامیدنی می‌نامید!
به بیانی دیگر رفت و آمد آب آشامیدنی دماوند ظاهرا فقط به خاطر این بوده که به مردم اطلاع رسانی شود که آن آب آشامیدنی که آب معدنی شناخته می‌شد، کماکان آب آشامیدنی باقی بماند اما این بار دیگر تحت نام آب معدنی به حساب مردم نیاید! اما آیا براستی دانستن این موضوع برای مردم «مگر فرقی می‌کند!؟»