مهر: برانکو بهانه گیر نیست و یا حداقل اینکه او تا امروز چنین ادبیات و رفتاری را در تاریخ حضورش در فوتبال ایران از خود نشان نداده و حتی امروز که بسیاری از هواداران و حتی کارشناسان هم اشتباهات داوری را در رقم خوردن این نتایج برای پرسپولیس بسیار مهم می دانند، او می گوید: «مهاجمان ما نیمی از موقعیت ها را گل کنند هیچکس حتی داور هم نمی تواند جلوی پرسپولیس را بگیرد».

چنین ادبیات و چنین نگرش واقع بینانه‌ای که با بهانه گیری های کودکانه برخی مربیان دیگر تفاوت دارد انسان را وادار می‌کند که به بقیه حرف‌های ایوانکوویچ باز هم بیشتر فکر کنیم و آنها را هم واقعی‌تر آنالیز کنیم.

یکی دیگر از حرف های این هفته برانکو آن بود که «لیست خرید من هزینه‌های زیادی داشت، لیست هزینه‌ها یک طرف است و تامین هزینه طرف دیگر، برخی بازیکنان مد نظر من تا باشگاه هم رفتند و مذاکره هم کردند اما قیمتشان بالا بود و در نتیجه رفتند». در واقع این حرف منطقی یک افشاگری با ادبیات و متانت ایوانکوویچ بود. از آن دست افشاگری‌ها که معمولا بعد از برکناری یا در ایام برکناری گفته می‌شود.

 از ابتدای فصل این بحث وجود داشت که آیا این تیم همان تیمی است که برانکو می‌خواسته و لیست آن را داده یا اینکه ایوانکوویچ بازیکنان دیگری درخواست کرده و باشگاه به دلیل بیپولی تیم دیگری را بسته و اولویت‌های دوم و سوم را گرفته است؟

حالا با این حرف‌های برانکو می‌توان مطمئن شد که ایوانکوویچ در کمال احترام و آرامش آن انجام داده که پرسپولیس بنیه‌اش را داشته است. به راستی چرا او باید خودش را به آب و آتش بزند و از پرسپولیس بدهکار، کاری فراتر از حد توانش بخواهد؟

برانکو آرام و بی صدا مسیر خودش را رفت، او نهایتا پولش را می‌گیرد و با پولی که پرسپولیس برای تیم بستن داشته کار بیشتری هم نمی‌شد انجام بدهند و انجام هم نداده‌اند.