مهر: محققان دانشگاه مونترال کانادا دریافتند که بیماری پارکینسون در سلول های عصبی پیچیده ای ایجاد می شود که دارای انشعابات فراوان هستند و در نتیجه به سطوح بالایی از انرژی نیاز دارند. در این انشعابات پیام رسان های شیمیایی آزاد می شوند.

این سلول های عصبی مانند موتوری عمل می کنند که به طور مداوم با سرعت بالا در حال حرکت است و نیاز شدیدی به تولید مقادیر بسیار زیاد انرژی برای این امر دارد و در صورتی که این انرژی تامین نشود فرسوده شده و دچار مرگ زودس می شوند.

این امر منجر به کشف داروهایی می شود که به کاهش مصرف انرژی یا کاربرد موثرتر آن در سلول های عصبی کمک خواهد کرد. بدین طریق آسیبی که در طول زمان ایجاد می شود کاهش یافته و ابتلا به بیماری های عصبی نیز به نوبه خود کاهش می یابد.

بیماری پارکینسون در نتیجه مرگ سلول های مغزی در برخی از مناطق محدود مغز رخ می دهد. سلول های مغزی که تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار گرفته اند، دوپامین ترشح می کنند. این ماده یک پیام رسان شیمیایی است که به تنظیم حرکت، پاسخ عاطفی و عملکرهای دیگر کمک می کند.

با پیشرفت بیماری، میزان دوپامین تولید شده در مغز کاهش می یابد و علائم مربوطه - از جمله لرزش، کندی حرکت، سفت شدن بدن و اختلال در تعادل - به تدریج بدتر شده و راه رفتن، حرف زدن، نگاه کردن دچار مشکل می شود و فرد دیگر نمی تواند زندگی عادی داشته باشد.

محققان معتقدند که با بالا رفتن سن، پیچیدگی سلول های عصبی موجب آسیب پذیرتر شدن سلول های مغزی می شود و آن ها به مرور زمان دچار اختلال در عملکرد شده و از بین می روند و بدین طریق بیماری پارکینسون روی می دهد.