مدت‌هاست که ارتباط بیماری پارکینسون و بوکس مشخص شده است. همچنین متخصصان می‌گویند که ضربه‌های وارده به سر در فوتبال نیز می‌تواند عوارض عصبی طولانی مدتی مانند «آنسفالوپاتی مزمن جراحتی» (CTE) داشته باشد. با این حال پیش‌تر مطالعات صورت گرفته در رابطه با ارتباط فوتبال بازی کردن با خطر ابتلا به این عارضه عصبی، محدود بوده است.

 

این بار در بزرگترین مطالعه برای توصیف ارتباط بین فوتبال بازی کردن و احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون، متخصصان دریافتند که برخی حرکات آسیب‌زا در فوتبال، ۶۱ درصد خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.

 

متخصصان در این مطالعه ۱۸۷۵ نفر را مورد بررسی قرار دادند. در عین حال داده‌ها نشان داد بازیکنانی که در فوتبال حرفه‌ای هستند و در سطوح بالاتری از مسابقات بازی می‌کنند، احتمال بیشتری برای تشخیص پارکینسون داشتند.

 

در واقع بازی فوتبال می‌تواند یک عامل خطرزا باشد به‌ ویژه در میان افرادی که به دلیل داشتن سایر فاکتورها مانند سابقه خانوادگی بیشتر در معرض ابتلا هستند. با این حال، دلایل این رابطه هنوز مشخص نیست و همچنین می‌دانیم همه کسانی که فوتبال بازی می کنند لزوما در آینده دچار بیماری‌های عصبی نخواهند شد به این معنی که بسیاری از عوامل خطرزای دیگر نیز در این زمینه نقش دارند.

 

پارکینسون، نوعی اختلال ناتوان‌کننده است که بر سیستم عصبی فرد تأثیر می‌گذارد و از نشانه‌های اولیه آن، لرزش قابل توجه دست است.

 

هرچند لرزش، یکی از علائم شایع این بیماری است اما پارکینسون همچنین می‌تواند باعث اختلالات عضلانی و سفتی یا کندی حرکت در اندام‌ها شود.

 

به گفته متخصصان،‌ داروها می‌توانند به طور قابل توجهی علائم این بیماری را در فرد بهبود بخشند. در حالی که این بیماری قابل درمان نیست اما جراحی ممکن است به تنظیم عملکرد مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم این اختلال کمک کند.

 

لرزش یا لرزش ریتمیک معمولا از دست یا انگشتان شروع می‌شود. همچنین هنگام استراحت ممکن است دست بلرزد اما زمانی که فرد در حال انجام کاری است، ممکن است این لرزش کاهش یابد.

 

یکی دیگر از علائم رایج پارکینسون، کندی حرکت است. این امر زمانی دیده می‌شود که کارهای ساده سخت‌تر می‌شوند مثلا ممکن است قدم‌ها کوتاه‌تر شوند، بلند شدن از صندلی دشوار باشد، یا هنگام راه رفتن پاهای فرد کشیده شده و به هم بخورد.

 

سفتی عضلانی نیز می‌تواند در هر بخشی از بدن رخ دهد و ممکن است دامنه حرکت را محدود کند و دردناک هم باشد. همچنین فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است زمین بخورد یا مشکلات تعادلی داشته باشد. ممکن است پلک زدن، لبخند زدن یا تکان دادن دست‌ها نیز برای بیمار دشوارتر شود.

 

توصیه‌ می‌شود هر فردی که علائم مشابه را دارد باید با مراجعه به پزشک از ابتلا یا عدم ابتلای خود به این بیماری مطمئن شود.