روزنامه خراسان نوشت: از گذشته به درد مهاجرت نخبگان و متخصصان یا «فرار مغزها» مبتلا بودیم، اما حالا به دردی عمیق‌تر گرفتار شده‌ایم؛ فرار شرکت‌های دانش‌بنیان!
برای این‌که بدانیم فاجعه‌ای که از آن سخن می‌گوئیم، در چه قد و قامت و اندازه‌ای است، چاره‌ای جز مراجعه به آمار و پیمایش‌های انجام‌شده نیست.
به روایت بهرام صلواتی، مدیر رصدخانه مهاجرت ایران، نیرو‌های کلیدی و متخصص ۶۷ درصد شرکت‌های دانش‌بنیان، وارد فرآیند مهاجرت شده‌اند.
در مهاجرت فردی، وقتی یک فرد متخصص شاغل در یک شرکت مهاجرت می‌کند، آن شرکت به اندازه یک «فرد» متضرر می‌شود؛ ولی وقتی یک شرکت مهاجرت می‌کند، یک ساختار و یک ارزش‌افزایی بزرگ را از دست می‌دهیم.
طبیعتا یک «تیم»، بسیار قدرتمندتر از یک فرد عملکرد و کارایی دارد، اگرچه برای افراد متخصص در این کشور زحمت زیادی کشیده شده است تا به تخصص برسند اما در مهاجرت شرکت‌ها، مسئله و آسیب این است که «زنجیره ارزش» و موارد سخت قانونی و حقوقی که برای تاسیس آن شرکت طی شده است، همه در داخل کشور از بین خواهد رفت.