محققانی ازجمله از دانشگاه ادینبورگ و مرکز ملی تحقیقات IBBTEC-CSIC در سانتاندر اسپانیا نمونه‌هایی از داده‌های دارو‌های ضدپیری و دارو‌های نامربوط به مقابله با پیری را در اختیار مدل‌های هوش مصنوعی قرار دادند تا کامپیوتر تفاوت‌های موجود بین این دارو‌ها را بیاموزد. درنهایت ۴۳۴۰ مولکول به مدل هوش مصنوعی داده شد و پس از پنج دقیقه نتایجی به‌دست آمد.

 

کامپیوتر توانست ۲۱ مولکول ترکیبی را شناسایی کند که بالاترین شانس را برای مقابله با پیری داشتند. دانشمندان می‌گویند اگر قرار بود همه آن ۴۳۴۰ مولکول در آزمایش امتحان شود، به حداقل چند هفته زمان و ۵۰ هزار یورو سرمایه نیاز بود.

 

در مرحله بعدی، این دارو‌های داوطلب روی سلول‌های سالم و ازکارافتاده (یا زامبی) آزمایش شدند و مشخص گردید که سه مولکول ترکیبی قادر به حذف سلول‌های ازکارافتاده هستند و به اکثر سلول‌های سالم آسیبی نمی‌رسانند. در ادامه، آزمایش‌های بیشتر نشان داد که یکی از این سه دارو با نام «اولیاندرین» بهتر از بقیه اثربخشی دارد.

 

دانشمندان پس از تأیید تأثیر این دارو‌ها روی سلول‌های زامبی، حالا مشغول آزمایش این سه دارو در نمونه‌های انسانی از بافت ریه هستند. آن‌ها امیدوارند که تا دو سال دیگر بتوانند نتایج تلاش‌های خود را به نمایش بگذارند.

 

پژوهشگران می‌گویند پتانسیل‌های استفاده از این رویکرد ترکیبی در کشف دارو‌ها بسیار زیاد است. هوش مصنوعی می‌تواند با دریافت اطلاعات کافی و باکیفیت سرعت کار شیمی‌دانان و زیست‌شناسان را افزایش دهد و به ساخت دارو‌هایی برای بیماری‌های لاعلاج منجر شود. محققان در درمان‌های مقابله با پیری معمولاً به‌دنبال سازوکار‌هایی برای حذف سلول‌های ازکارافتاده هستند. این سلول‌ها همان سلول‌هایی هستند که زنده می‌مانند، اما قابلیت تکثیر خود را از دست می‌دهند.