من سرقت نکردم. صاحب طلافروشی عموی همسرم است، او تحت فشار برادرش از من شکایت کرده و چنین اتهامی ‌زده تا مجبور شوم همسرم را طلاق بدهم.

 

من و نازی با مخالفت پدر نازی با هم ازدواج کردیم. در آن زمان دانشجو بودیم. نازی زود باردار شد. یک اتاق را به عنوان خانه اجاره کرده بودیم و در آنجا زندگی‌ می‌کردیم؛ اما پدر نازی همچنان مخالف من بود.

 

 

پدرزنم من را لایق خانواده‌اش نمی‌داند. آنها ثروتمند هستند و من از یک شهرستان آمده‌ام. پدر و مادرم کارگر هستند اما با شرافت من را بزرگ کرده‌اند. پدرزنم به من گفت یا پدر و مادرت را رها کن و هیچ وقت اسم آنها را نیاور و با ما زندگی کن یا اینکه دخترم را طلاق بده. من در ظاهر قبول کردم اما وقتی فهمید با پدر و مادرم رابطه دارم و اقوام و فامیلم را می‌بینم همسرم را وادار کرد درخواست طلاق بدهد.

 

 

مدتی بعد از اینکه بچه‌مان به دنیا آمد پدر و مادر همسرم خانه‌ای در اختیار ما گذاشتند. آنها بابت هر چیزی که می‌دادند سر من منت می‌گذاشتند، با من مثل یک موجود بی‌ارزش صحبت می‌کردند. حتی همین را که عموی همسرم در طلافروشی‌اش به من کار داده بود سرکوفت کرده بودند. من برای احساس آرامش همسرم و فرزندم چیزی نمی‌گفتم ولی حال خودم خیلی بد بود، پیش پدر و مادرم می‌رفتم که حالم بهتر شود. آنها از اینکه پدر من در برابرشان سر خم نمی‌کند ناراحت بودند.

 

 

من نمی‌خواهم زنم را طلاق بدهم. نازی تحت فشار پدرش طلاق می‌خواهد. من هم گفتم بچه‌ام را بده طلاقت می‌دهم، پدرزنم برای اینکه من را تحت فشار بگذارد برادرش را وادار کرده از من شکایت کند و بگوید دزد هستم ولی من زیر بار نمی‌روم. او می‌خواهد بچه‌ام را هم از من بگیرد. من از بچه‌ام نمی‌گذرم. نازی خودش می‌داند او باید انتخاب کند.

 

پدرم سند خانه را گذاشته که آزاد شوم. به هر حال هیچ مدرکی علیه من نیست. دوربین‌های مداربسته را چک کرده‌اند، رسیدها را چک کرده‌اند. هیچ چیز علیه من نیست.

 

 

من 10 سال است ازدواج کرده‌ام و در همه این سال‌ها از زنم حمایت کردم. پدرش می‌گوید از اینکه من را به دیگران نشان دهد خجالت می‌کشد. همسرم را دوست دارم او هم بارها گفته من را دوست دارد اما این راهش نیست، باید مقاومت کند. دیگر راه‌حل مسالمت‌آمیزی باقی نمانده. نازی باید انتخاب کند.