به نقل از سایکولوژی، دانشمندان تصور می‌کنند که افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در طول روز به دلیل خواب ضعیف شبانه، خواب‌آلود هستند با این حال، نتایج تحقیقات کنونی نشان داده است که خواب روزانه و چرت زدن بیش از اندازه در این افراد به دلیل تخریب نورون‌هایی است که موجب بیداری می‌شوند.

 

پروتئین تاو، یکی از دو پروتئین دخیل در ابتلا به بیماری آلزایمر است که اختلالات آن موجب تخریب عصب‌های حیاتی می‌شود. آلزایمر ابتدا باعث انحطاط عصب‌های حیاتی مغز می‌شود، به همین دلیل است که چرت زدن در طول روز بدون مشکلات خواب شبانه نشانه اولیه زوال عقل خواهد بود.

 

پروفسور لی تی گرینبرگ، یکی از محققان تحقیق کنونی گفت: ما توانستیم آنچه را که در نتایج تحقیقات قبلی خود به آن اشاره کرده بودیم را ثابت کنیم؛ اینکه در بیماران آلزایمری که نیاز به چرت زدن دائمی دارند، این بیماری به نورون‌هایی که آنها را بیدار نگه می‌دارند آسیب رسانده است.

 

اینطور نیست که این بیماران در طول روز خسته باشند زیرا خواب شبانه نداشتند بلکه سیستمی در مغز آنان که مسوول بیدار نگه داشتن آنان بوده، از بین رفته است.

 

بسیاری از نورون‌های کلیدی در هیپوتالاموس قرار دارند، بخشی از مغز که مرکزی برای بیداری و برانگیختگی محسوب می‌شود. این نورون‌ها به اندازه‌ای مهم هستند که بر تعداد زیادی از سلول‌های عصبی حیاتی دیگر تاثیر می‌گذارند.

 

جوزف اوه، محقق ارشد این تحقیق توضیح داد: می‌توانید این سیستم را به‌عنوان یک سوئیچ با نورون‌های تقویت‌کننده بیداری و نورون‌های تقویت‌کننده خواب در نظر بگیرید که هر کدام به نورون‌هایی متصل هستند که ریتم‌های شبانه‌روزی را کنترل می‌کنند.

 

این نورون‌ها، تعداد کمی از نورون‌ها هستند اما قابلیت‌های محاسباتی آنها باورنکردنی است. وقتی که این سلول‌ها تحت تاثیر بیماری قرار می‌گیرند، می‌توانند تاثیر زیادی بر خواب داشته باشند.

 

نتایج این تحقیق حاصل مطالعه ۳۳ بیمار مبتلا به آلزایمر است که با افراد عادی مورد مقایسه قرار گرفت.

 

 

بسیاری از تحقیقات دیگر نیز ارتباط بین زوال عقل و خواب را یافته‌اند. نتایج این تحقیقات نشان داده است، افرادی که خیلی کم یا بیش از حد طولانی می‌خوابند بیشتر در معرض خطر ابتلا به زوال شناختی و زوال عقل هستند.

 

در واقع، نتایج مطالعه‌ای نشان داد، افرادی که بیش از ۹ ساعت در شب می‌خوابند، دو برابر در معرض خطر ابتلا به زوال عقل قرار دارند. با این حال، کسانی که بین ۵.۵ تا ۷.۵ ساعت در شب می‌خوابند، حتی زمانی که از عوارض اولیه بیماری آلزایمر رنج می‌برند، کاهشی در سلامت شناختی خود مشاهده نمی‌کنند.

 

کسانی که بیشتر می‌خوابند حجم مغز کمتری نیز دارند همچنین، کاهش خواب در خواب با حرکت سریع چشم (REM)، مرحله‌ای که در آن خواب می‌بینیم، با زوال عقل مرتبط است. در طول خواب، مغز بین دوره‌های خواب عمیق سپس به سمت دوره‌های کم‌عمق‌تر خواب می‌رود که در آن تمایل به دیدن خواب داریم، چه آن خواب‌ها را به خاطر داشته باشیم چه آنها را به خاطر نیاوریم.

 

خواب با حرکت سریع چشم (REM)، یکی از مراحل خواب در پستانداران است که در آن بدن در حالت خواب عمیق به‌ سر می‌برد اما واکنش مغز در حالت بیداری است. در طول خواب REM چشم‌ها به سرعت از پهلو به پهلو حرکت می‌کنند از این رو این زمان خواب شامل حرکت سریع چشم است.