تیرانوسوروس رکس (Tyrannosaurus rex) یک خانواده‌ی سلطنتی از دایناسورها است، یک گونه نمادین و قابل شناسایی که طبق مطالعه‌ای جدید، ۱.۷ میلیارد مورد این جانوران پیش از حادثه‌ی ناگوار برخورد یک سیارک با زمین در سیاره‌ی ما پرسه می‌زدند.

 

برای پی بردن به این آمار، اعداد و ارقام زیادی لازم بود. همه چیز از میانگین طول عمر این دایناسورها گرفته تا بلوغ جنسی این جانوران و تعداد تخم‌های تی‌رکسی که زنده مانده‌اند، باید محاسبه و در نظر گرفته می‌شد تا به یک آمار درست برسیم.

 

اگرچه ۱.۷ میلیارد بی شک رقم بزرگی است، اما حدود ۸۰۰ میلیون مورد کمتر از تخمینی است که در یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ زده شده بود. آخرین تجزیه و تحلیل انجام شده بر اساس به‌روزترین اطلاعاتی است که ما در مورد رشد و تولید مثل دایناسورها در دست داریم و به نظر می‌رسد دقیق‌تر باشد.

 

ایوا گریبلر (Eva Griebeler)، بوم‌شناس تکاملی از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ ماینز در آلمان می‌گوید: برخلاف مدل من، زمان تولید مثل، امید به زندگی، نرخ ناخالص تولید مثل و ارزش باروری هر دایناسور که در مدل قبلی محاسبه شده بود همگی به طرز قابل توجهی با درک کنونی ما از بیولوژی تی‌رکس و سایر ددپایان در تضاد بود.

 

قبل از اینکه انتقادات بیشتری به تخمین‌های قبلی بکنیم، لازم به یادآوری است که این تخمین اولین در نوع خود بود و هنوز هم حاوی اطلاعات ارزشمند زیادی است. با این حال، این تحقیق جدید از مدل‌های به‌روز شده‌ی نرخ بقا و بلوغ تی‌رکس استفاده کرده است.

 

به بیان ساده، محاسبات جدید نشان دهنده‌ی نرخ بقای کمتر تی‌رکس‌ها و در مجموع کاهش تولید مثل و تخم‌گذاری است. ما بر اساس مطالعات دقیق فسیلی و مقایسه با گونه‌های امروزی که دانشمندان فکر می‌کنند ویژگی‌های به خصوصی از دایناسورها را حفظ کرده‌اند، داده‌های بسیار مناسبی در مورد این عوامل به دست آوردیم.

 

گریبلر مدل خود را با داده‌های مربوط به ۲۳ گونه مختلف موجود در میان خزندگان، پرندگان و پستانداران آزمایش کرد و متوجه شد که تعداد جمعیت را در مقایسه با مدل قبلی به خوبی پیش‌بینی می‌کند. این نشان می‌دهد که این مدل‌سازی می‌تواند در مورد تی‌رکس‌ها هم به خوبی کار کند.

 

خبر خوب این است که چارلز مارشال، دیرینه‌شناس دانشگاه کالیفرنیا برکلی و یکی از نویسندگان تخمینی که در سال ۲۰۲۱ زده شده بود این تحقیقات جدید را تایید می‌کند: او به لایو ساینس گفته است که آخرین آمار به دست آمده «واقع بینانه‌تر» است.

 

علاوه بر رسیدن به عدد ۱.۷ میلیاردی، این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که درصد کمی از بقایای تی‌رکس‌ها پیدا شده است. اینکه چرا این درصد بسیار پایین است و باقی استخوان‌ها کجا هستند، سؤالی است که در مطالعات آینده باید به آن پاسخ داد.

 

گریبلر می‌گوید که مدل او که بر حداکثر طول عمر، سن بلوغ جنسی و حداکثر تعداد فرزندان سالانه تمرکز دارد، می‌تواند به تخمین جمعیت سایر گونه‌های منقرض شده نیز کمک کند.