امنیت شبکه قوی با یک راه اندازی هوشمند شروع می‌شود. در صورت امکان، روتر خود را در مرکز خانه خود قرار دهید. روتر‌ها سیگنال‌های بی‌سیم را در همه جهات ارسال می‌کنند، بنابراین قرار دادن استراتژیک روتر خود در یک مکان مرکزی به حفظ اتصال شما به محدوده خانه کمک می‌کند. به عنوان یک امتیاز، احتمالا بهترین کیفیت اتصال را نیز به همراه خواهد داشت.

 

به عنوان مثال اگر در آپارتمانی با وجود دو همسایه در سمت چپ و راست شما خود، اینترنت دارید، قرار دادن روتر خود در کنار دیوار مشترک می‌تواند سیگنالی قوی و وسوسه‌انگیز برای آن‌ها ارسال کند. حتی اگر در آپارتمان نیستید، یک روتر خوب می‌تواند سیگنال‌های همسایه یا آن طرف خیابان را ارسال کند. قرار دادن روتر خود در یک مکان مرکزی به کاهش مسافتی که این سیگنال‌ها به خارج از خانه شما طی می‌کنند، کمک می‌کند.

 

 

ایجاد یک رمز عبور منحصر به فرد برای شبکه وای فای شما برای حفظ یک اتصال ایمن ضروری است. از گذرواژه‌ها یا عباراتی که به راحتی حدس زده می‌شوند، مانند نام، تاریخ تولد، شماره تلفن یا سایر اطلاعات رایج خودداری کنید. در حالی که گذرواژه‌های ساده وای‌فای به خاطر سپردن آن‌ها را آسان می‌کنند، اما تشخیص آن‌ها را برای دیگران نیز آسان می‌کنند. رمز عبور خود را هر شش ماه یا بیشتر یا هر زمان که فکر می‌کنید ممکن است امنیت شبکه شما به خطر افتاده باشد، تغییر دهید.

 

در کنار همان خطوط محافظت از شبکه وای فای با رمز عبور، شما همچنین می‌توانید از دسترسی مستقیم به تنظیمات روتر خود جلوگیری کنید. برای انجام این کار، نام ادمین و رمز عبور روتر خود را تغییر دهید. می‌توانید با درج آدرس IP آن در نوار URL وارد تنظیمات روتر خود شوید، اما اکثر روتر‌ها و ارائه دهندگان برنامه‌ای دارند که به شما امکان می‌دهد به تنظیمات و اطلاعات مشابه دسترسی داشته باشید.

 

اعتبارنامه ورود به روتر شما جدا از نام و رمز عبور شبکه وای فای شما است. اگر مطمئن نیستید که پیش فرض چیست، باید بتوانید آن را در پایین روتر پیدا کنید. یا اگر در طول مسیر از حالت پیش فرض تغییر کرده است، مراحل زیر را انجام دهید؛

 

اکثر روتر‌ها دارای یک فایروال برای جلوگیری از هک خارجی و رمزگذاری وای فای هستند تا از استراق سمع داده‌های ارسال شده بین روتر و دستگاه‌های متصل جلوگیری شود. هر دو معمولا به طور پیش‌فرض فعال هستند، اما باید بررسی کنید تا مطمئن شوید روشن هستند. اکنون که می‌دانید چگونه به تنظیمات روتر خود وارد شوید، بررسی کنید تا مطمئن شوید که فایروال و رمزگذاری وای فای فعال هستند. اگر به هر دلیلی خاموش هستند، آن‌ها را روشن کنید.

 

«آیا می‌توانم رمز عبوروای فای‌تان را دریافت کنم؟»، بدون شک این جمله‌ای است که همه میزبان‌ها شنیده‌اند. قبل از اشتراک گذاری دسترسی به شبکه اصلی خانگی خود، ایجاد یک شبکه مهمان جداگانه برای مهمانان را در نظر بگیرید. این نیست که بگوییم مهمان‌های شما با اتصال وای فای با رمز اصلی شما دست به هر کار زشتی می‌زنند، اما دستگاه‌های آن‌ها یا هر چیزی که در حین اتصال به شبکه شما دانلود می‌کنند، ممکن است به بدافزار یا ویروس‌هایی آلوده شود که شبکه شما را هدف قرار می‌دهند بدون اینکه متوجه شوند.

 

شبکه مهمان همچنین برای دستگاه‌های IoT شما، مانند دوربین‌های وای فای، ترموستات‌ها و بلندگو‌های هوشمند ایده‌آل است؛ دستگاه‌هایی که ممکن است اطلاعات حساس زیادی را در خود نداشته باشند و شاید راحت‌تر از دستگاه‌های هوشمندتر مانند رایانه یا تلفن هک شوند.

 

 

به‌نظر می‌رسد که به‌روزرسانی‌های نرم‌افزار همیشه زمانی ظاهر می‌شوند که بیشترین نیاز به آنلاین شدن را دارید. در حالی که آن‌ها می‌توانند آزاردهنده باشند، هدفی دارند و اغلب شامل به‌روزرسانی‌های امنیتی است. زمانی که شرکت‌ها از آسیب‌پذیری‌های امنیتی بالقوه یا در معرض آگاهی آگاه می‌شوند، به‌روزرسانی‌ها و وصله‌هایی را برای به حداقل رساندن یا حذف خطر منتشر می‌کنند. شما می‌توانید آن‌ها را دانلود کنید.

 

به روز نگه داشتن روتر و دستگاه‌های متصل با آخرین به‌روزرسانی‌ها به شما کمک می‌کند تا بهترین محافظت را در برابر بدافزار‌های شناخته شده و تلاش‌های هک داشته باشید. روتر خود را تنظیم کنید تا در صورت امکان در تنظیمات به طور خودکار به روز شود و به طور دوره‌ای بررسی کنید تا مطمئن شوید که روتر شما به روز است.

 

 

دسترسی به روتر از راه دور به هر کسی که مستقیما به شبکه وای فای شما متصل نیست اجازه می‌دهد تا به آن دسترسی داشته باشد. هیچ دلیلی برای تنظیمات ئسترسی از راه دور به روتر به غیر از مواردی که نیاز به دسترسی به روتر خود نداشته باشید مثلا برای بررسی یا تغییر پیکربندی دستگاه متصل کودک، وجود ندارد. می‌توانید دسترسی از راه دور را در تنظیمات روتر غیرفعال کنید. بر خلاف سایر اقدامات امنیتی، دسترسی غیرفعال به روتر از راه دور ممکن است، پیش فرض نباشد.

 

 

مرتبا دستگاه‌های متصل به شبکه خود را بررسی کنید و مطمئن شوید که آن‌ها چیستند. اگر چیزی در آنجا مشکوک به نظر می‌رسد، آن را جدا کرده و رمز عبور وای فای خود را تغییر دهید. پس از تغییر رمز عبور، باید همه دستگاه‌های متصل قبلی خود را مجددا وصل کنید، اما هر کاربر یا دستگاهی که مجاز به استفاده از شبکه شما نیست، بوت می‌شود.

 

برخی از دستگاه‌ها، به‌ویژه دستگاه‌های مبهم اینترنت اشیاء، ممکن است نام‌های پیش‌فرض عجیب و غریبی از اعداد و حروف تصادفی داشته باشند که بلافاصله آن‌ها را تشخیص نمی‌دهید. اگر هنگام بررسی دقیق دستگاه‌های متصل خود با چنین چیزی مواجه شدید، آن‌ها را جدا کنید.

 

 

WPA۳ آخرین پروتکل امنیتی برای روترهاست. همه روتر‌های جدید باید مجهز به WPA۳ باشند، بنابراین در صورت خرید روتر جدید، نباید نگران باشید. با این حال بسیاری از مردم روتر‌های خود را از ارائه دهنده اجاره می‌کنند که ممکن است شامل بروزترین تجهیزات نباشد. اگر روتر شما قبل از سال ۲۰۱۸ ساخته شده باشد، ممکن است یک دستگاه WPA۲ داشته باشید که فاقد پروتکل‌های امنیتی مشابه دستگاه‌های جدیدتر WPA۳ است. جستجوی سریع مدل دستگاه شما باید به شما بگوید که چه زمانی عرضه شده و ویژگی‌های خاصی مانند WPA۲ یا WPA۳ را دارد یا خیر. اگر روتر با WPA۲ دارید، با ارائه دهنده خود تماس بگیرید و برای یک روتر بهتر و جدیدتر مذاکره کنید.

 

 

باز هم حتی با جدیدترین و موثرترین روش‌های محافظت از شبکه خانگی، امنیت هرگز ۱۰۰ درصد قطعی نخواهد بود. تا زمانی که اینترنت وجود دارد، هکر‌ها و مجرمان سایبری راه‌هایی برای سوءاستفاده از آن را خواهند یافت، اما با نکات بالا، بهتر می‌توانید شبکه خانگی خود را از هر کسی که سعی در استفاده از اتصال شما یا دسترسی به داده‌های شما دارد، ایمن نگه دارید.