پیتر کیورری مدیر علمی در شرکت «لونار ریسورسز» مشکل طرح های فعلی ناسا برای انتقال اکسیژن به این سیاره با استفاده از کاوشگرها را شرح داد و پس از آن تصمیم گرفته شد این گاز حیاتی با خط لوله تامین شود. کیورری یک طرح پیشنهادی برای برنامه NIAC سازمان فضایی آمریکا ارائه کرد. او عضو یکی از ۱۴ تیم تحقیقی است که بودجه ۱۷۵ هزار دلاری برای توسعه کانسپت هایشان دریافت کرده اند.

 

خط لوله پیشنهادی رسما «خط لوله اکسیژن قطب جنوب ماه»(LSPOP) نام گرفته که به مرکز استخراج یخ ماه متعلق به ناسا در قطب جنوب سیاره متصل می شود. در این مرکز یخ ماه پس از استخراج به آب آشامیدنی و اکسیژن تبدیل می شود که برای تنفس و همچنین تولید سوخت موشک به کار می رود.

 

کیورری در بیانیه ای که اخیرا در وب سایت ناسا منتشرشده، آورده است: تلاش های فعلی برای استخراج اکسیژن در محل شامل ذخیره این گاز در تانک های پر فشار یا مایع سازی آن است. هر یک از این روش ها نیازمند انتقال تانک ها یا مایع سازی گاز در بطری های دوجداره مخصصوص است. هریک از این روش ها نیازمند تانک های منتقل یا بطری های دوجداره برای مصرف است. فرایند انتقال اکسیژن با کاوشگر بسیار انرژی بر تر از فرایند استخراج است و تصور می شود پر هزینه ترین بخش دستیابی به اکسیژن در روی ماه باشد.

 

به بیان دیگر برنامه ناسا ذخیره یخ در مخازن تحت فشار برودتی و انتقال آن در ماه نوردها است. آنها احتمالاً باید یخ را به منطقه ای نزدیک تر به استوای ماه منتقل کنند، زیرا زیستگاه های ماه نیز به نور خورشید اضافی آن منطقه نیاز دارند.

 

اما طرح اولیه خط لوله ماه کیورری فراهم کردن دسترسی مداوم به اکسیژن برای ساکنان این سیاره است. با این روش هزینه های مربوط به حمل ونقل کاهش می یابد. همچنین نشتی در خط لوله به آلودگی محیط منجر نمی شود.