صنعت مد و پوشاک دومین صنعت آلوده کننده محیط زیست است. بیش از ۸۰۰۰ ماده شیمیایی مضر در این صنعت کاربرد دارند که مقصد نهایی تمام آن‌ها جایی نیست جز خاک، آب‌های زیر زمینی و آب‌های‌ جاری همچنین حدود ۱۰ درصد از گازهای گلخانه‌ای در دنیا توسط صنعت پوشاک تولید می‌شود.

 

برای کشت پنبه نیاز به آب و حتی سم‌پاشی داریم. پنبه از جمله محصولاتی است که بیشترین نیاز آبی را دارد به طوری‌که یک کیلو پنبه ۲۰ هزار لیتر آب مصرف می‌کند اما در مرحله کشت نه تنها به آب بلکه به مواد شیمیایی برای مقابله با آفات‌ نیاز است. در بررسی ۲.۵ درصد از زمین‌های کشاورزی کشت پنبه متوجه‌ شدند که از ۱۶ درصد آفت‌کش‌های جهان برای تولید پنبه استفاده می‌شود و کارگرهایی که سر زمین‌های پنبه مشغول فعالیت هستند، در تماس مستقیم با این سموم قرار دارند و بعضا دچار اختلالات ژنتیکی شده‌اند.

 

در رنگرزی پارچه‌ها نیز اغلب از مواد شیمیایی استفاده می‌شود و پس از رنگ آمیزی پارچه گندآب آن به سمت رودخانه‌ها و خاک رها و تبدیل به تهدیدی علیه سلامت انسان و سایر موجودات زنده می‌شود. از آن‌جایی که خیلی از رنگ‌های مورد استفاده در این صنعت ارگانیک نیستند و خواص صنعتی دارند آلودگی زیادی را وارد طبیعت می‌کنند.

 

۷۰ درصد از مقدار کربن منتشر شده در جهان از تولید پوشاک به وجود می‌آید و پس از تولید و استفاده از پوشاکی که با صرف هزینه‌های زیست‌محیطی فراوان به بازار مصرف راه پیدا کرده‌اند، با حجم بسیار زیادی از پوشاکی روبرو می‌شویم که حالا تبدیل به زباله شده‌اند و قابل تجزیه نیستند و طبیعت را با سیل انبوهی از آلودگی‌های تازه مواجه می‌کنند بنابراین صنعت پوشاک از زمان تولید تا زمان پخش بین قاره‌ای و حتی زمان دفع محصولات استفاده شده به مثابه یک نابودگر عمل می‌کند.

 

نورالله مرادی - معاون آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست درباره صنعت پوشاک و کنترل مضرات آن بر محیط زیست گفت: صنعت پوشاک دومین صنعت آلاینده است بنابراین قرار است که طی همایشی با حضور متخصصان  حوزه محیط زیست وپوشاک ضوابط و مقرراتی را برای آموزش مشاغل مرتبط با صنعت نساجی تهیه کنیم تا از میزان آلایندگی‌های این صنعت کاسته شود.