عصرایران: کودکانی که کمبود خواب دارند ممکن است تاثیرات مضری بر رشد مغزی و عملکرد شناختی داشته باشند و در طول زمان ادامه می‌یابد.
به گزارش مدیکال اکسپرس، بر اساس نتایج تحقیق جدیدی که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند آمریکا (UMSOM) انجام شد، کودکان سن دبستانی که در شب کمتر از ۹ ساعت می‌خوابند، در مقایسه با کودکانی که ۹ تا ۱۲ ساعت خواب توصیه شده در شبانه‌روز دارند، تفاوت‌های قابل‌توجهی در مناطق خاصی از مغز نشان دادند که مسئول حافظه، هوش و سلامت هستند. چنین تفاوت‌هایی با مشکلات سلامت روانی بیشتر مانند افسردگی، اضطراب، و رفتارهای تکانشی در افرادی که کمبود خواب داشتند، مرتبط است. خواب ناکافی همچنین با مشکلات شناختی در حافظه، حل مسئله و تصمیم‌گیری مرتبط بود.
آکادمی پزشکی خواب آمریکا توصیه می‌کند که کودکان ۶ تا ۱۲ ساله ۹ تا ۱۲ ساعت در شبانه‌روز به‌طور منظم بخوابند تا سلامت مطلوب را ارتقاء دهند. تا به‌حال، هیچ تحقیقی تاثیر طولانی‌مدت خواب ناکافی بر رشد عصبی-شناختی نوجوانان را بررسی نکرده است.
برای انجام این تحقیق، محققان داده‌های بیش از ۸۳۰۰ کودک ۹ تا ۱۰ ساله که در تحقیق رشد شناختی مغز نوجوانان (ABCD) ثبت‌نام کرده بودند را جمع‌آوری کردند. آنان تصاویر ام‌آرآی، سوابق پزشکی و نظرسنجی‌های تکمیل شده توسط شرکت‌کنندگان و والدین آنان را در زمان ثبت‌نام و در یک ویزیت بعدی دو ساله در سن ۱۱ تا ۱۲ سالگی بررسی کردند. تحقیق رشد شناختی مغز نوجوانان (ABCD) که توسط مؤسسه ملی بهداشت (NIH) تامین می‌شود، بزرگترین مطالعه بلندمدت رشد مغز و سلامت کودک در ایالات‌متحده است.
دکتر زی وانگ، محقق و استاد رادیولوژی تشخیصی و پزشکی هسته‌ای در دانشگاه مریلند گفت: ما دریافتیم کودکانی که در ابتدای تحقیق خواب ناکافی، کمتر از ۹ ساعت در شب ثبت کردند، در مقایسه با کودکانی که خواب سالم داشتند، ماده خاکستری کمتر یا حجم کمتری در مناطق خاصی از مغز که مسئول کنترل توجه، حافظه و مهار هستند نیز وجود داشت. این تفاوت‌ها پس از دو سال ادامه یافت، یافته‌ای نگران‌کننده که حاکی از آسیب طولانی‌مدت برای کسانی است که خواب کافی ندارند.
به گفته دکتر وانگ و همکارانش، این یکی از اولین یافته‌هایی است که تأثیر بالقوه درازمدت کمبود خواب بر رشد عصبی شناختی کودکان را نشان می‌دهد. همچنین از توصیه‌های فعلی خواب در کودکان پشتیبانی می‌کند.
در ارزیابی‌های بعدی، گروه تحقیقاتی دریافتند که شرکت‌کنندگان در گروه خواب کافی، تمایل داشتند به تدریج طی دو سال کمتر بخوابند که این امر با ورود کودکان به سال‌های نوجوانی طبیعی است، در حالی که الگوی خواب شرکت‌کنندگان در گروه خواب ناکافی تغییری زیادی نکرد. محققان وضعیت اجتماعی-اقتصادی، جنسیت، وضعیت بلوغ و سایر عواملی را که می‌تواند بر میزان خواب کودک و بر مغز و شناخت وی تأثیر بگذارد، کنترل کردند.
دکتر وانگ ابراز کرد: ما سعی کردیم تا حد امکان این دو گروه را با هم تطبیق دهیم تا به ما در درک کامل تاثیر طولانی‌مدت خواب کم بر مغز پیش از نوجوانی کمک کند. مطالعات بیشتری برای تایید یافته‌های ما و بررسی این‌که آیا هر مداخله‌ای می‌تواند عادات خواب را بهبود بخشد و مشکلات عصبی را معکوس کند، مورد نیاز است.
آکادمی اطفال آمریکا والدین را تشویق می‌کند تا عادات خوب را در فرزندان خود ترویج دهند. توصیه‌های آن‌ها شامل در اولویت قرار دادن خواب کافی در خانواده، رعایت برنامه خواب منظم، تشویق به فعالیت بدنی در طول روز، محدود کردن زمان استفاده از صفحه نمایش و حذف کامل صفحه نمایش یک ساعت قبل از خواب است.
دکتر آلبرت رییس، معاون اجرایی رئیس جمهور در امور پزشکی دانشگاه مریلند گفت: این یک یافته مهم تحقیق است که به اهمیت انجام مطالعات طولانی‌مدت بر روی مغز کودک در حال رشد اشاره می‌کند. خواب اغلب در طول روزهای پرمشغله کودکی پر از تکالیف و فعالیت‌های فوق برنامه نادیده گرفته می‌شود. اکنون می‌بینیم که کمبود خواب چقدر می‌تواند برای رشد کودک مضر باشد.
یافته‌های این تحقیق در مجله The Lancet Child & Adolescent Health منتشر شد.