روزنامه اصولگرای جوان به حرف‌های جنجالی حسن عباسی، چهره حبرساز سیاسی واکنش نشان داد.
این روزنامه نوشت:
* دوقطبی‌سازی بین دین و فوتبال را ندیده بودیم که دیدیم. نشنیده بودیم کسی که دین داشته باشد، فوتبالیست نمی‌شود که آن را هم شنیدیم و در نهایت به گوشمان خورد که فوتبالیست شهید نمی‌شود. همه را شنیدیم، آن هم از زبان کسی که مدعی است همه چیز می‌داند.
* حرف زدن راحت است، می‌توان خیلی راحت دهان باز کرد و بدون هیچ خرجی به همه توهین کرد و همه را زیر سؤال برد. این راحت‌ترین کاری است که این روزها می‌توان انجام داد و بعد هم ژست روشنفکری به خود گرفت.
* می‌توان بدون دغدغه در خصوص همه چیز حرف زد با ربط و بی‌ربط، با کینه‌توزی فراوان و با نهایت خشم غیرقابل کنترل همه را متهم کرد، درست مانند کاری که حسن عباسی انجام داد.
* لازم نیست که پاسخ جایی را هم بدهد. بدون دانش و بدون اطلاع لازم به همه چیز تاختن، هنر نیست. می‌گوید فوتبالیست شهید نمی‌شود، چون مفت‌خور است. خب؛ شهید رضایی‌مجد در اوج فوتبال و در روزهایی که بازوبند کاپیتانی تیم ملی جوانان را به بازو می‌بست و گزینه حضور در تیم ملی بود، رفت و شهید شد. شهید پورغاز همین‌طور بود. از شهید تهرانی‌مقدم و شهید همدانی فوتبالیست‌تر می‌خواهید؟ آیا به‌زعم شما، چون فوتبالیست بوده‌اند نباید شهید می‌شدند؟
* راستی بهتر است برای اینکه بیشتر روشن شوید، سری به سردار کوثری بزنید. شما یادگار امام مرحوم حاج‌احمد خمینی را در لباس فوتبال ندیده بودید؟! حتماً می‌گویید نسل این‌ها گذشته، همین حالا چند فوتبالیست می‌خواهید مثال بزنیم؛ محمد انصاری، مهدی ترابی، سیدجلال حسینی و علیپور همه با یاد شهدا قدم به میدان می‌گذارند و از تصویر آن‌ها رونمایی می‌کنند. وحید شمسایی را می‌شناسید، آقای گل فوتسال جهان و سرمربی تیم ملی فوتسال ایران، پیشنهاد می‌کنیم حتماً خانواده او را ببینید.
* راه را اشتباه رفته‌اید. یک عذرخواهی به جامعه فوتبال بدهکارید. اینکه چوب بردارید به‌خاطر چند فوتبالیست حاشیه‌ساز و اینگونه همه را بزنید شاید در قاموس شما تعریف شده باشد، ولی با هیچ منطق و اخلاقی جور درنمی‌آید.
* فوتبال و فوتبالیست‌ها برای ایران کم زحمت نکشیده‌اند. بله حاشیه زیاد دارند، فساد مالی هم دارند، اما مگر در جاهای دیگر نیست. فوتبال باعث شادی دل مردم شده و همین یک کار برای مردم عزیز ایران کافیست. مردم ورزش قهرمانی را دوست دارند و برای قهرمانان‌شان سرودست می‌شکنند. همین قهرمانانی که به وقتش هم دلسوز مردم هستند و هم پای آرمان‌های انقلاب و کشور ایستاده و می‌ایستند. همان آرمان‌هایی که شما فقط ادعایش را دارید، ولی وقتی دهان باز می‌کنید همه را به باد می‌دهید.
