همشهری: نتیجه انتخابات سراسری در آلمان آنگونه نبود که بتواند آنگلا مرکل را بلافاصله به خانه بفرستد؛ او باید همچنان طی هفته‌های پیش رو دولت را اداره کند تا اینکه احزاب سیاسی بتوانند بر سر تشکیل دولت ائتلافی جدید به نتیجه برسند.
2ماه قبل، زمانی که به آمریکا سفر کرده بود، از او در مورد برنامه‌هایش در دوره بازنشستگی پرسیدند. مرکل قبلا هم در برابر چنین پرسشی قرار گرفته بود اما هر بار به‌نحوی از پاسخ دادن طفره می‌رفت.
در آمریکا اما صدراعظم آلمان یخش باز شد و گفت که خیلی خوشحال است که قرار است فرد دیگری مسئولیت اموری که طی 16سال گذشته انجام می‌داده را به‌عهده بگیرد. او با خنده به خبرنگاران گفت: «شاید کتابی دست بگیرم و مطالعه کنم؛ البته مطمئنم که وسط کار خوابم می‌گیرد، چون به‌شدت خسته‌ام. چرتی می‌زنم؛ بعدش ببینم کجا بیدار می‌شوم.»
پاسخ مرکل هرچه باشد مشخص می‌کند که او برنامه دقیقی برای دوره بازنشستگی‌اش ندارد. هرچه باشد او دست‌کم طی 16سال گذشته، هر روزش را با برنامه از قبل تعیین شده زندگی کرده است.
خانم صدراعظم حدود 2ماه قبل، 76ساله شد. او احتمالا نباید نگران حقوق بازنشستگی‌اش باشد، چرا که در طول دوره مسئولیتش به اندازه کافی درآمد داشته است.
آنگونه که دولت آلمان اعلام کرده او به‌عنوان صدراعظم، ماهانه 25هزار یورو حقوق می‌گیرد. غیراز این، او ماهانه 10هزار یورو هم بابت نمایندگی مجلس دریافت می‌کند؛ جایگاهی که طی 30سال گذشته آن را حفظ کرده است. زمانی که احزاب به نتیجه برسند و دولت جدید تشکیل شود، مرکل عملا از قدرت کناره‌گیری خواهد کرد. از آن زمان، او تا 3ماه حقوق فعلی‌اش را دریافت خواهد کرد. طبق قانون تا 21ماه بعدی، نصف حقوق فعلی به مرکل پرداخت خواهد شد و بعد از آن او می‌تواند روی یک حقوق 15هزار دلاری حساب کند.
دریافت حقوق 15هزار دلاری پایان کار نیست. آنگلا مرکل برای باقی عمرش محافظان شخصی و راننده خودش را خواهد داشت. ماشینش را هم دولت تامین می‌کند. مجلس آلمان (بوندستاگ) هم یک دفتر کار در برلین در اختیار او قرار خواهد داد. مجلس حقوق یک مدیر دفتر، یک منشی و 2مشاور او را هم پرداخت خواهد کرد.
مقام‌های ارشد دولتی در آلمان تا پایان عمر به رازداری و حفظ اسرار دولتی متعهد هستند. شاید آنها اسرار دولتی را جایی فاش نکنند اما اغلب بسیاری از غول‌های تجاری تمایل دارند آنها را به‌عنوان مشاور در کنار خود داشته باشند. قبل از مرکل هم بوده‌اند کسانی که در دوره بازنشستگی‌شان به بخش خصوصی رفته و آنجا فعالیت کرده‌اند.
هلموت اشمیت در سال1982، بعد از پایان کارش به‌عنوان صدراعظم آلمان، به بخش خصوصی رفت و هفته‌نامه «دی‌زایت» را منتشر کرد. او سخنران ماهری هم بود. اشمیت در سال2012 در یک مصاحبه گفت که برای خودش قانونی گذاشته و آن اینکه برای هر سخنرانی، کمتر از 1500دلار نگیرد.
هلموت کهل و گرهارد شرودر بهتر از هلموت اشمیت می‌دانستند که چطور از شهرت‌شان پول در بیاورند. کهل که بین سال‌های1982تا 1998 صدراعظم بود، بلافاصله پس از پایان مسئولیتش، یک شرکت مشاوره در امور سیاسی و استراتژیک تاسیس کرد. او از لابی‌‌گری و مشاوره‌هایی که می‌داد، پول خوبی به‌دست آورد.
گرهارد شرودر بین سال‌های 1998تا2005 صدراعظم آلمان بود. شرودر چند‌ماه بعد از پایان کارش در دولت، به استخدام شرکت خط لوله نورد استریم در آمد. این شرکت زیرمجموعه شرکت بزرگ نفتی گازپروم روسیه بود. شرودر زمانی که صدراعظم بود، برای اجرای طرح خط لوله گاز از روسیه به آلمان تحت عنوان پروژه نورداستریم، بسیار تلاش کرده بود.
هنوز مشخص نیست که آنگلا مرکل هم قصد دارد راه مقام‌های پیشین آلمان را ادامه دهد یا خیر. او در این رابطه هرگز سخنی نگفته است. اما به‌نظر می‌رسد مرکل فعلا در برلین بماند و در دفتری که مجلس در اختیارش خواهد گذاشت مستقر شود. همسرش یواخیم زاور که یک دانشمند در رشته شیمی کوانتوم است در برلین مشغول است و فعلا گفته که قصد دارد محل کارش را تغییر دهد. او 72ساله است و به نوشته روزنامه آلمانی زبان فرانکفورتر آلگماینه زایتونگ، فعلا قراردادش را با دانشگاه هومبولت برلین 6سال دیگر تمدید کرده است. بنابراین گمانه‌زنی رسانه‌های آلمان بر این است که مرکل فعلا در پایتخت ماندنی است.
