روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی از شرایط حاد کروناییِ مشهد گلایه کرد.
این روزنامه نوشت:
* با بی خیالی تمام، داریم می میریم! مسئولان هنوز به تصمیم قاطع نرسیده اند با اینکه "برهانِ قاطعِ" مرگ را در مشهد می بینند.
*) هم مسئولان کم می گذارند و هم ما مردم به ورطه عادی شدن خطر افتاده ایم و هیچ چیز را جدی نمی گیریم حتی کمبودِ تابوت را. حتی در نوبت نشینیِ مردگان کرونایی را، حتی نبود آمبولانس و تقاضا از تاکسیرانی را برای حمل و نقل اجساد با تاکسی های ون را.
* انگار همه منتظرند که "دستی از غیب، برون آید و کاری بکند" والا، از پنج نماینده شهرمان، پیش از این نامه پنج امضایی به رئیس جمهور، فقط دو توئیت خواندیم و دیگر هیچ. حتی تسلیت هم نگفتند وضعیت شهر را تا مرهمی باشد بر دل داغدار کسانی که در ایلغارِ کرونا، عزیزان خود را از دست داده اند. این هم حرف من نیست که از همشهریانِ شریف شنیدم که انتظار حد اقلی شان یک تسلیت بود. چند کلمه که به جمله ای تبدیل شود برای تسلیت! احتمالا گرفتار طرح محدودیت اینترنت بودند دوستان و برای مسائل جزئی چون تاخت و تاز کرونا در مشهد، وقت نداشتند! عکس ها شان را دیدیم و دست هایی که به نشانه پیروزی بلند کرده بودند اما دستی به یاری بر شانه شهر ندیدیم.
* حق مشهد این نیست. شرایط فوق العاده است و این را همه باید درک کنند و بیش از همه دولت باید ویژه ببیند این شرایط را. ویژه برنامه ریزی و ویژه تر اقدام کند که زمان به سرعت دارد از دست می رود و مردم دارند یکی، یکی می میرند. با این همه، مشهد هنوز وضعیت عادی دارد، جاده های ییلاقات، پر تردد هستند، ترافیک در مسیر طرقبه- شاندیز، همچنان سنگین است. دورهمی ها طبق تقویم تنظیمی خانواده ها برگزار می شود. برخی هیئت ها هم به گواه عکس هایی که در فضای مجازی منتشر شده است، اصلا کرونا را به رسمیت نمی شناسند! انگار یک مسئله معرفتی است این بیماری کشنده که می گویند به آن اعتقاد نداریم!
* در حرم هم وقتی به افراد بی ماسک تذکر می دهی، به غیظ نگاهت می کنند و می گویند آمده ایم شفا بگیریم! معنای شفا را هم متوجه نمی شوند انگار! کاش اصحاب امر به معروف و نهی از منکر اگر نه درکنار، لااقل بعد از پرداختن به موضوع حجاب، به این مهم هم ورود می کردند که امروز، منکری بدتر از شوریدن علیه شیوه نامه های بهداشتی نیست. هیچ معروفی هم بالاتر از حفظ جان مردم نمی توان تعریف کرد اما...