متخصصان طب ایرانی معتقدند ورزش معتدل که اعضا و حرارت غریزی را تقویت می‌کند، آن است که پوست، سرخ و تنفس، تند شود و تعرّق ایجاد کند. هرگاه تندی نفس و تعریق به افراط برسد باید ورزش قطع شود، زیرا سبب ضعف حرارت غریزی در بدن افراد می‌شود.
مشرق: همانطور که درپزشکی امروزی برای ورزش شرایط خاصی قایل هستند در طب سنتی ایران هم اطبا معتقد بودند برای اینکه ورزش بتواند برای بدن مفید باشد لازم است شرایط انجام آن حفظ شود. آنها معتقد بودند ورزش بهترین راه حفظ سلامتی است.
متخصصان طب ایرانی معتقدند ورزش معتدل که اعضا و حرارت غریزی را تقویت می‌کند، آن است که پوست، سرخ و تنفس، تند شود و تعرّق ایجاد کند. هرگاه تندی نفس و تعریق به افراط برسد باید ورزش قطع شود، زیرا سبب ضعف حرارت غریزی در بدن افراد می‌شود.
پس اگر هنگام ورزش احساس کردید که دیگر توان ندارید و نفستان تنگ شده است لازم است مدتی استراحت کنید و سپس دوباره ورزش را ادامه دهید.
در طب ایرانی بهترین اوقات ورزش، پس از خروج غذا از معده و کامل شدن هضم معده است. اگر چه ورزش بلافاصله پس از غذا مضر است اما ورزش حین گرسنگی نیز توصیه نمی‌شود. بنابر این اگر می‌خواهید کلاس ورزش ثبت نام کنید بهتر است از زمان نهار یا شام تان کمی گذشته باشد و حتما یکی دوساعت قبل از ورزش، خوراکی سبکی میل کرده باشید که هنگام ورزش قند خونتان افت نکند. در ضمن پیش از ورزش بهتر است مدفوع و ادرار دفع شود.
یادتان باشد در افراد با مزاج گرم و خشک ورزشهای سنگین مضر است و سبب بروز بیماری می‌شود بخصوص در فصل تابستان و در فضای باز که هوا به شدت گرم است. متخصصان طب ایرانی معتقدند زمان ورزش در هر فصل باید متناسب با مزاج فرد و مزاج فصل تغییر کند. بهترین زمان ورزش در فصل بهار نزدیک ظهر، در تابستان اول روز و در زمستان آخر روز است.
یادتان نرود که شروع ورزش باید با حرکات آهسته باشد و به‌تدریج حرکات سخت‌تر شوند و به حدی برسد که قوّت فرد ورزشکار می‌تواند تحمّل کند و سپس دوباره به تدریج آهسته‌تر شود تا فرد از ورزش باز ایستد.
در طب سنتی توصیه شده است پیش از شروع ورزش بخصوص ورزشهای حرفه ای، دست و پا و پشت فرد ورزشکار را با دست و یا با پارچه زبر بمالند و با روغن بادام یا روغن کنجد تازه عصب‌ها و عضلات را چرب کنند و به آهستگی بمالند، چرا که این کار حرارت غریزی را اندکی برمی‌انگیزد و منافذ را گشاد می‌کند و فضولات را به سوی پوست می‌کشد تا با ورزش تحلیل یابد. البته فردی که عضله‌های او نرم باشد و غذای غلیظ نخورده باشد به چنین مالشی نیاز ندارد.
بهتر است وقتی ورزش تمام می‌شود ورزشکار به حمام برود و با آب ولرم، به طوری که برای پوست لذت بخش باشد، خود را بشوید و بار دیگر دست و پا و عضله‌هایش را به نرمی بمالد تا باقی فضولات که با حرکت ورزش گرم شده‌اند از منافذ پوست بیرون آیند و به تحلیل روند.