مهر: دانشمندان در آمریکا و انگلیس توانسته اند یک تکه یک سانتی متری از اپیدرم- بیرونی ترین لایه پوست- را از سلول های بنیادی تولید کنند. این پوست مصنوعی دقیقاً دارای همان ویژگی های پوست واقعی است.

اپیدرم یک مانع حفاظتی بدن و محیط بیرون ایجاد می کند و مانع از خروج آب از بدن شده و از بدن در برابر میکروب ها و مواد سمی محافظت می کند. تاکنون مهندسان بافت نتوانسته بودند لایه بیرونی پوست را با این خاصیت محافظتی که برای آزمایش دارو و مواد آرایشی بهداشتی ضروری است، بسازند.

دانشمندان معتقدند که در آینده می توان به جای آزار حیوانات، از پوست رشد داده شده آزمایشگاهی برای آزمایش لوسیون و کرم های پزشکی و مواد آرایشی استفاده کرد. این پوست مصنوعی می تواند مدلی را برای بررسی بیماری های پوستی مانند اگزما و همچنین درمان خشکی پوست فراهم آورد.

در برخی کشورها آزمایش کردن مواد آرایشی روی حیوانات و همچنین واردات محصولات آرایشی بهداشتی که بر روی حیوانات آزمایش شده باشند، ممنوع است. با این حال بسیاری از شرکت های چینی و آمریکایی به آزمایش روی حیوانات ادامه می دهند.

دکتر "دوسکو ایلیچ" مجری این تحقیقات از دانشگاه کینگز لندن گفت: روش جدید ما می تواند برای رشد دادن مقادیر بزرگ تر از اپیدرم انسانی آزمایشگاهی استفاده شود و از این رو قادریم آن را برای آزمایش های تجاری داروها و مواد آرایشی بهداشتی افزایش مقیاس دهیم.

دانش پژوهان سلول های پرتوان القایی را از سلول های فیبروبلاست اهدایی تغییر داده شده بافت همبند بالغ گرفته و این پوست مصنوعی را تولید کردند.

محققان در یک فرایند گام به گام در آزمایشگاه، سلول های بنیادی پرتوان القایی را به کراتینوسیت ها – اصلی ترین نوع سلول در لایه خارجی پوست- تبدیل کرده و سپس تکه ای از پوست واقعی را رشد دادند. آنها محصول خود را " معادل اپیدرمال سه بعدی" می خوانند.

آزمایش ها هیچ تفاوت چشمگیری را در ساختار یا عملکرد بین این تکه پوست مصنوعی و پوست واقعی انسان نشان نداده است. دکتر ایلیچ می گوید وقتی داروسازان کرمی می سازند باید آن را بر روی پوست آزمایش کنند تا دریابند چه میزان از آن از پوست عبور می کند چرا که عبور میزان زیاد از پوست می تواند آسیب زا و مخرب باشد.

به گفته وی تولید پوست مصنوعی با مقیاس بزرگ ۱۰ متر نیز با این روش کار آسانی است اما تکه های کوچک از این پوست در آزمایش ها موفق تر عمل می کنند. نتایج این تحقیقات درنشریه Stem Cell Reports منتشر شده است.