گروهی از ستاره شناسان در گزارشی که ناقض تئوری‌های متعارف درباره نحوه شکل گیری کهکشان‌ها است، اظهار کردند سیارات ممکن است به جای ستارگان در اطراف ابر سیاهچالهها در حال چرخش باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این گروه از دانشمندان در نظریات جدید خود اظهار کرده‌اند که ممکن است سیارات به جای چرخش به دور ستارگان در حال چرخش به دور ابر سیاه چاله‌ها باشند.
پیشتر دانشمندان مطرح کرده بودند که سیاه چاله‌های معمولی ممکن است در مرکز چرخش یک سیاره قرار داشته باشند اما این امر برای سیاه‌چاله‌های عظیم که میلیون‌ها برابر بزرگتر از خورشید هستند، ممکن نیست.
پیش از این تصور می‌شد سیارات توسط ذرات گرد و غبار و گاز در اطراف ستارگان شکل گرفته‌اند اما اخیرا پژوهشگران طی این مطالعه این ایده را مطرح کرده‌اند که ممکن است ستاره‌ها تنها مکان تشکیل سیارات باشند.
اکنون طی این مطالعه دانشمندان اظهار کرده‌اند ممکن است سیارات اطراف ابر سیاهچالهها در حال چرخش باشند و برای اجتناب از بلعیده شدن توسط سیاهچالهها حداقل در فاصله ۱۰ سال نوری از آنها می‌چرخند و و از آنجا که سیاهچالهها بسیار بزرگ هستند حدود ۱۰ هزار سیاره قادر به چرخش به دور یکی از این سیاهچالهها هستند.
پژوهشگران بر این باورند که سیارات به طور معمول توسط ذرات گرد و غبار و گاز که در اطراف یک ستاره جمع می‌شوند، تشکیل می‌شوند و اجرام آسمانی را تشکیل می‌دهند اما اکنون اخترشناسان دریافتند که این ابرهای گاز و غبار که در دیسک‌های اطراف ستارگان جمع می‌شوند مانند سیاهچاله ها رفتار می‌کنند.
دکتر "کییچی وادا"(Keiichi Wada) از "دانشگاه کاگوشیما"(Kagoshima University) در این مطالعه مدل‌های تشکیل سیاره را برای مقایسه و بررسی رفتار ستاره و سیاه‌چاله‌های عظیم مورد بررسی قرار داد.
وادا گفت: این نخستین مطالعه‌ای است که طی آن احتمال تشکیل مستقیم اجرام آسمانی شبیه به سیاره که با ستاره‌ها در ارتباط نیستند بلکه با سیاهچالهها در ارتباطند را مورد بررسی قرار داده‌ایم. مشاهدات قبلی که درباره سیاه چاله های عظیم بود نشان داده بود آنها قابلیت اتساع زمان(time dilation) را دارند که این ویژگی فرایند تشکیل سیارات را متوقف می کند.
به گفته دانشمندان سیارات به دلیل داشتن مقادیر بالا گرد و غبار از فاصله ۱۰ و ۳۰ سال نوری به دور سیاهچاله می‌چرخند.
اتساع زمان یکی از مفاهیم فیزیکی مربوط به نظریه نسبیت خاص آلبرت اینشتین هست که مبنی بر پایه نسبیت این گونه بیان می‌شود که از دید دو ناظر با سرعت متفاوت، گذر زمان متفاوت بررسی می‌شود.