تجمع پروتئین در مکان‌های نامناسب و یا فیبرها در بیماری‌هایی نظیر آلزایمر، پارکینسون و دیابت نوع ۲ تاثیر بسزایی دارد. هرچند نقش دقیق این فیبرها هنوز به درستی تشخیص داده نشده اما در درمان بسیاری از بیماری‌ها مانند آلزایمر و پارکینسون این تجمع مورد هدف قرار می‌گیرد و چالش مهم در این مبارزه میزان استفاده از مواد خاص برای هدف قرار دادن این فیبرها به دلیل سمی بودن دوزهای بالا است.
به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، به تازگی محققان دانشگاه مهندسی و علوم کاربردی هاروارد جان ای آمریکا مدل پیشرفته‌ای برای درک بهتر این عملکرد و هدف‌گیری فیبرهای پروتئینی ارائه کرده‌اند.
دانشمندان در این تحقیق دریافتند هدف‌گیری داروهای متفاوت در مراحل مختلف و در زمان مناسب نقش حیاتی در درمان دارد.
تجمع پروتئین در چند مرحله صورت می‌گیرد؛ مرحله نخست شکل‌گیری هسته اولیه که پروتئین‌های پراکنده شده به هم می‌پیوندند تا یک فیبر را تشکیل دهند و سپس این تجمع گسترده شده و هسته ثانویه تشکیل می‌شود که رشد آن سریع است.
شکل‌گیری اولیه بسیار کند است و به طور معمول چند دهه طول می‌کشد که بیانگر علت ابتلا آلزایمر در افراد سالخورده نسبت به افراد جوان است، اما به محض تشکیل اولین فیبرها این بیماری خیلی سریع پیشرفت می‌کند.
محققان برای تاثیرگذاری داروها از روش‌های ریاضی همراه با فیزیک تجمع پروتئین استفاده کردند. آنها دریافتند که کارآیی دارو به این بستگی دارد که ماده دارویی از رشد هسته اولیه یا هسته ثانویه جلوگیری می‌کند.
این روش درک دقیقی از اثرات ترکیبات مختلف در برابر تجمع تحت شرایط بهینه در سطح کشف و غربالگری مواد درمانی ارائه می‌دهد. نتایج این تحقیق نشان داد روش‌های ریاضی به پیشگیری و درمان موثر در زمان واقعی کمک می‌کند.