به گزارش گروه آموزش و فرهنگ سازی تهرانی نیوز؛سال های 84 تا 88 را می توان نخستین بخش از این دوره مدیریت شهری نامید. سال هایی که تهران با حجم عظیمی از تغییرات در حوزه اجتماعی و فرهنگی و بازشدن پای پردیس های سینمایی به پایتخت همراه بود.

جاذبه های تهران کم نیستند و بسیاری از آن ها به ویژه آن ها که رنگ و بوی فرهنگی دارند در سال های ابتدایی حضور محمد باقر قالیباف در قامت شهردار تهران اتفاق افتادند. پردیس های سینمایی تماشا و رازی که در فاصله سال های 84 تا 86 افتتاح و در اختیار شهروندان قرار گرفتند نمونه ای از نگاه جدی مدیریت شهری به موضوع فرهنگ، سینما و رونق بخشی به این صنعت است. البته این روند، در سال های بعد با سرعت بیشتری ادامه پیدا کرد به طوری که در سال 87 پردیس سینمایی ملت در زمینی به مساحت ۶۰۰۰ متر مربع و زیربنای ۱۵۰۰۰ متر در منتهی الیه جنوب غربی بوستان ملت احداث شد. به عقیده کارشناسان این سازه مجموعه فرهنگی- تفریحی منحصر به فردی است که پس از تئاتر شهر، تالار وحدت و موزه هنرهای معاصر تهران با معماری و کیفیتی ویژه ساخته و مورد بهره برداری قرار گرفت.

بازسازی پردیس سینمایی آزادی که در حال حاضر از مجهزترین و پربازدیدترین سینماهای کشور به شمار می رود نیز در همین دوره مورد توجه مدیران شهری قرار گرفت. آن گونه که در پیشینه این سازه عنوان شد عملیات اجرایی بازسازی در سال ۱۳۸۵ با مشارکت شهرداری تهران آغاز شد و در اواخر بهمن ۱۳۸۶ به پایان رسید. مجموعه جدید تجاری-فرهنگی سینما آزادی دارای ۵ سالن شامل یک سالن ۶۰۰ نفره و چهار سالن ۲۰۰ نفره، دو رستوران، سه کافی‌شاپ و ۴ طبقه تجاری است.

صدای پای فرهنگسراها در مناطق جنوبی

سنت ساخت فرهنگسرا به پیش از این دوره از مدیریت شهری باز می گردد اما آن چه در بازه زمانی سال های 84 تا به امروز مد نظر مدیران شهری بوده و هست؛ ساخت و تجهیز فرهنگسراها در محلات مرکزی و جنوبی پایتخت است. در همین راستا در 4 سال اول از دوره اخیر مدیریت شهری فرهنگسراهای مهر، اخلاق، رسانه و خاتم (ص) به ترتیب در مناطق 19، 14 ، 6 و 18 احداث شد. البته در همین دوره فرهنگسرای تهران نیز با استقرار امکانات روز رونق گرفت و فرصت حضور شهروندان منطقه 22 در این پاتوق فرهنگی فراهم گشت.

بانوان صاحب بوستان می شوند

مشاهده تابلوی بوستان بانوان این روزها شاید اتفاق چندان غریبی نباشد؛ بوستانی که بانوان با کم ترین محدودیت های ممکن این فرصت را دارند تا به شکل اختصاصی از فضای پارک و امکانات ورزشی آن استفاده کنند. ایده این شکل از پارک به دوره دوم شورای شهر تهران باز می گردد و در نهایت ایده ای که شاید روزی ناممکن به نظر می آمد در سال 87 در قالب بوستان بهشت مادران به بار نشست. این بوستان در زمینی به مساحت 20 هکتار در شرق بزرگراه شهید حقانی و غرب منطقه سید خندان قرار دارد.

یک سال بعد نیز بوستان پردیس بانوان در منطقه 15 ابتدای بزرگراه آزادگان در زمینی به مساحت 27 هکتار با امکاناتی چون خیابان تندرستی، مهدکودک، استخر سرپوشیده و زمین ورزشی به بهره برداری رسید.

خانه های مشاهیر موزه می شود

مشاهیر این سرزمین کم نیستند اما کم هستند کسانی که هم در زمان حیات شهرت داشته باشند و هم پس از مرگ سبک زندگی و خانه شان در معرض دید عموم قرار بگیرد. یادآوری آن ها که بزرگ بودند و در تاریخ کشور نقش ایفا کردند از دید مدیران شهری آن قدر ارزشمند است که منجر به تاسیس خانه موزه دکتر شریعتی شد. این خانه در سال‌ 1376 توسط شهرداری از خانواده او به منظور بهره‌‌برداری با عنوان «خانه‌موزه» خریداری و در اسفندماه سال  1385 تحت عنوان خانه‌موزه دکتر شریعتی افتتاح شد. پس از این رویداد شهرداری تهران دست به کار ساماندهی خانه شهید مطهری و تبدیل آن به خانه موزه در سال 1386 شد.

این روند سال بعد نیز با خرید خانه پدری دکتر چمران ادامه پیدا کرد. موزه دکتر چمران با مساحتی بالغ بر 244 مترمربع، به عنوان نمونه‌ای از معماری اواخر دوره قاجار در محله چاله‌میدان قرار دارد که پس از خریداری توسط شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهر تهران به خانه‌موزه تبدیل شد. این بنای ارزشمند در بازار تهران، چهارراه سیروس قرار دارد.

در کنار راه اندازی خانه موزه های مشاهیر ایرانی، باغ موزه ها نیز از دیگر اقدامات فرهنگی بودند که در تمامی دوره ها به ویژه در سال های ابتدایی این دوره از مدیریت شهری مورد توجه قرار گرفت. مصداق این امر باغ موزه هنر ایرانی است که با متراژی کمتر از یک هکتار در منطقه الهیه قرار دارد. این بنا از لحاظ معماری مربوط به دوره پهلوی اول است و با تعمیراتی که از سال 1384 در آن شروع شد سال 1386 به باغ موزه هنر ایرانی تبدیل شد.

برج همیشه برافراشته میلاد

تمام جاذبه های تهران یک طرف، برج میلاد یک طرف. بنایی که در برخی از پوسترها نه تنها نماد تهران که نماد ایران به شمار می رود امروز یکی از مهم ترین تفرجگاه های شهروندان است. کلنگ ساخت این برج در دی ماه ۱۳۷۶ پس از سه سال مطالعه با نام یادمان بر زمین خورد و ساخت آن۱۱ سال به درازا کشید. در ۸ سال اول تنها ۴۰ درصد از برج تکمیل شد، اما با سرعت بخشیدن به پروژه در دوره اخیر مدیریت شهری ۶۰ درصد مابقی در ۳۰ ماه ساخته شد. این برج شامل ساختمان پای برج (سرسرا)، بدنه ساختمان، ساختمان رأس و دکل مخابراتی و تلویزیونی است.

 شاید بتوان گفت اقدامات فرهنگی و تفریحی شهرداری تهران در فاصله سال های 84 تا 88 به آن اندازه گسترده بود که کمتر شهروند تهرانی می توانست از کمبود پاتوق های فرهنگی و مکانی برای گذراندن اوقات فراغت گلایه مند باشد. امکانات موجود در فرهنگسراها و راه اندازی پردیس های سینمایی در مناطق مرکزی و جنوبی پایتخت نه تنها سرانه فضای فرهنگی را افزایش داد که به شکل معناداری به کاهش فاصله شمال و جنوب پایتخت کمک کرد.