مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران در خصوص نحوه رفتار با متکدیان توضیحاتی را ارائه کرد.
فرزاد هوشیار در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه تکدی‌گری یا گدایی در ساده‌ترین شکل ممکن می‌تواند تحت عنوان دست درازی کردن برای کسب درآمد باشد، گفت: به عبارت دیگر تکدی عملی است که به موجب آن فرد متکدی از دسترنج دیگران استفاده می‌کند.
وی با بیان اینکه عمده‌ترین شیوه‌های تکدی تظاهر به نقص عضو، جلب توجه عمومی با خواباندن کودکان در معابر، پوشیدن لباس‌های مندرس، تظاهر به نیاز مالی به ارائه نسخه پزشکی و ... است گفت: در آیات الهی و روایات معصومین با وجود تاکید بر صدقه و اکرام فقیران نشانه‌های محکمی از مذموم بودن عمل تکدی‌گری وجود دارد به گونه‌ای که صدقه برای سائل حرام است.
هوشیار با بیان اینکه بر اساس ماده 712 و 713 قانون مجازات اسلامی تکدی‌گری جرم محسوب می‌شود، ادامه داد: بسیاری از مردم نمی‌دانند در مواجهه با متکدی چه رفتاری داشته باشند و بر همین اساس پیشنهاد می‌شود که از برخورد قهری و خشونت آمیز با متکدیان پرهیز کرده و از سوی دیگر از ارائه کمک‌های نقدی اجتناب کنند.
وی با بیان اینکه مردم می‌توانند موضوع را به گشت‌های فوریتی شهرداری از طریق سامانه 137 اطلاع دهند گفت: شناخت روش‌های موثر و اصولی کمک به نیازمندان می‌تواند از طریق سازمان‌های مردم نهاد و خیریه‌ها، نهادهای دولتی و ... باشد.
مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران با بیان اینکه اصولا پدیده تکدی‌گری پدیده دو وجهی است، اظهار کرد: یک سوی این ماجرا فرد متکدی و سوی دیگر افراد مساعدت کننده او هستند و در نتیجه تا زمانی که بین دو طرف این پدیده توازن و ارتباط متقابل بین عرضه نیاز از سوی متکدی و اجابت درخواست از سوی مردم وجود داشته باشد، پدیده تکدی‌گری نیز وجود دارد در حالیکه مردم می‌توانند به جای کمک مستقیم و بدون اصول و ضابطه به فرد نیازمند، وی را از طریق منطقی و عقلانی یاری دهند.
هوشیار افزود: اگرچه عدم کمک مالی به متکدیان به عنوان اولین راهکار مقابله با این پدیده همواره به شهروندان توصیه می‌شود اما بدیهی است که این رویکرد نباید به رفتار خشونت آمیز و بدرفتاری با متکدی ختم شود چرا که برخورد خشونت آمیز با این افراد بدون از بین بردن عوامل و علل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نه تنها باعث ریشه کن شدن این معضل نمی‌شود که چه بسا خود به افزایش بحران دامن زده و حتی موجب آزار، توهین و آسیب بیشتر به نیازمندان واقعی شود. بر همین اساس اصل اساسی در کمک به دیگران در کنار توجه به این موضوع است که بخش اعظم متکدیان حاضر در خیابان‌ها نیازمند واقعی نیستند.
