خبرخودرو: این روزها انگار دیگر حنای رنو رنگ ندارد و به راحتی نمی تواند کلاه گشادی که در زمان تحریم دوخته بود بر سر مدیران خودرویی کشورمان بگذارد قراداد رنویی که پیش بینی می شد بعد از پژو، دومین قرارداد امضا شده صنعت خودرو در پسابرجام باشد، از غافله جا مانده و گویا فعلا خودکار خودروسازان ایرانی برای امضای این قرارداد جوهر ندارد.

مهدی جمالی، مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا، در ماه های پایانی سال گذشته خبر داده بود که قرارداد مشترک میان این شرکت و رنوی فرانسوی تا پایان اسفند به امضا می رسد. خبری که محسن صالحی نیا، معاون وزیر صنعت نیز آن را تایید کرد و پس از آن پیمان کارگر، مدیرعامل ایرانی رنو پارس که عملکردش بیشتر در دفاع از منافع خروس ها بوده نیز، همین تاریخ را برای امضای قرارداد مشترک تایید کرد.

حالا پنج ماهی از اسفند می گذرد و نوبت از رنو رد شده و سیتروئن گوی سبقت را از این شرکتر بوده است. گویا مدیران خودروسازان ایرانی بدقولی های رنو در همان پروژه معروف ال90 را فراموش نکرده و یادشان نرفته است که در زمان تحریم ها این فقط جسم بی جان شرکت رنو پارس بود که در ایران فعالیت می کرد.

در همین راستا هاشم یکه زارع مدیرعامل ایران خودرو با صراحت در جمع خبرنگاران گفت اینبار ما برای رنو شرط می گذاریم و با هر روشی با این شرکت که در زمان تحریم عملا رفت و فقط اسمش مانده بود کار نمی کنیم.

سایپایی ها هم ترجیح دادند با سیتروئن کار کنند و رنو را در اولویت های بعدی خود قرار دادند، تا جایی که حاضر شدند یکی از رویاهای رنو را برای رقیب آنها)سیتروئن ( تعبیر کنند و اینگونه بود که خنده های مغرور مدیران رنو بعد از این قرارداد جایش را با لبخند تلخ و دراماتیک عوض کرد.

از طرف دیگر رنو پارس هرچه به این در و آن در زد نتوانست گل سر سبد صنعت خودروسازی ایران )پارس خودرو( را بخرد و با خیال راحت خودش برای خودش تولید کند و دیگر به فکر مشارکت با ایران خودرو و سایپا نباشد. امضای قرارداد با سیتروئنی که خارج از نوبت به جمع شرکای خارجی صنعت خودروی ایران اضافه شد، آن هم با همان برنامه ای که رنو قصدش را داشت یعنی خرید سهام یکی از شرکت های خودروسازی، گواهی می دهد که رنو از غافله جا مانده است.
بر اساس این گزارش این روزها با صاف شدن هوای صنعت کشور رفت و آمد های هیئت های تجاری و خودرویی زیاد شده و با بسته شدن قراردادهای پژو با ایران خودرو و سیتروئن با سایپا دیگر رنو ممکن است شانس زیادی برای گسترش همکاری با خودروسازان ایرانی داشته باشد اما هر روز تاخیر در امضای قرارداد مشترک، قطعا رنو را از میدان رقابت با رفقای فرانسوی اش دورتر می کند.

رنو اگرچه تصورش این است که اسم و رسمی در صنعت خودروی ایران پیدا کرده و هنوز هم خودروسازان ایرانی درگیر سیاست های تکراریش می شوند اما نکته قابل تامل اینجاست که دیگر کت و شلوار های مشکی و کراوات های زرد زورش به تحولات خودروی ایران نمی رسد و حالا در خوش خیالی خام خود بد جوری از رقبا عقب مانده است.