دلایل متعددی می‌توانند در بروز کبودی‌ها روی پوست نقش داشته باشند. در اغلب موارد تغییر رنگ پوست که از یک ضربه ناشی می‌شود و پارگی رگ‌های خونی را به همراه دارد، عامل کبودی است.

سایت تخصصی پریونشن در مطلبی به توضیح چرایی بروز این کبودی‌ها اشاره کرده و اینکه کدام یک از این کبودی‌ها بی‌ضرر هستند و کدام یک نیاز به مراقبت بیشتری دارند:

بالا رفتن سن

با افزایش سن دو مشکل برای پوست بوجود می‌آید. اول لایه حفاظتی پوست چربی خود را از دست می‌دهد و دوم تولید پروتئین ساختاری کلاژن کاهش می‌یابد. به این ترتیب در نتیجه نازک شدن سطح پوست، احتمال بروز کبودی روی آن افزایش می‌یابد.

تماس بیش از حد با نور خورشید

قرار گرفتن طولانی‌مدت در زیر نور خورشید موجب نازک شدن پوست شده و کبود شدن آن سریع‌تر و بیشتر اتفاق می‌افتاد. اگرچه با بالا رفتن سن در هر حال میزان کلاژن کاهش می‌یابد اما هرچه تماس با نور خورشید در سنین جوانی بیشتر باشد آسیب به جا مانده از اشعه UV در سنین بالاتر نیز بیشتر می‌شود.

مصرف روزانه آسپرین

آسپرین و دیگر رقیق‌کننده‌های خون از فعالیت پلاکت‌ها که موجب لختگی خون می‌شوند، جلوگیری می‌کنند. زمانی که خون رقیق‌تر شده و لختگی خون کمتری در رگ‌ها اتفاق می‌افتد حتی یک ضربه خفیف هم می‌تواند موجب کبودی شود.

نازکی طبیعی پوست

در صورتی که فرد پوستی نازک و روشن داشته باشد احتمال آنکه بر اثر ضربات جزئی دچار کبودی شود، بیشتر است.

ابتلا به بیماری‌ التهاب رگ

این گروه از بیماری‌ها موجب التهاب رگ‌های خونی شده و اغلب با بروز کبودی‌های قرمزرنگ که ناشی از ملتهب شدن رگ‌های خونی است شناخته می‌شوند. بیماری التهاب رگ عارضه‌ای خودایمنی یا نتیجه ابتلا به بیماری‌های مزمن طولانی‌مدت همچون هپاتیت است.

کمبود ویتامین

ویتامین C برای درمان جراحت‌ها و تولید کلاژن به عنوان یک عنصر ساختاری مهم در پوست، حائز اهمیت است. بدون وجود مقدار کافی ویتامین C در بدن، احتمال آنکه رگ‌های خونی دچار پارگی شوند، افزایش می‌یابد.

ابتلا به «درماتوز پورپوریک»

نوعی بیماری عروقی است که موجب نشت خون از مویرگ‌ها شده و باعث می‌شود هزاران کبودی کوچک روی پوست ظاهر شود.