ناب‌ترين فرصتش، ميهماني در شهري خالي از شياطين است! اين يکي از بزرگترين خدماتي است که ميزبان‌ براي ميهمانانش قائل شده است. محيطي امن که هيچ شيطاني در آن پرسه نمي‌زند و راهي است براي شناخت نفس‌مان، براي شناخت بهتر خودمان! وقتي دست وسوسه‌هاي شيطان از دل ما کوتاه باشد و ما با يک زره فولادين به نام روزه به سمت خدا مي‌رويم، لابد يک چيزي از درون‌مان قلقلک‌مان مي‌دهد تا به سمت نافرماني برويم. چيزي شبيه نفس! شبيه دل‌مشغولي‌ها و دل‌خواستني‌هاي خودمان! پس وقتي شيطان در زنجير است و زره بر تن داريم، راحت‌تر مي‌شود خودمان را بشناسيم و طبيب دل بيمار خود باشيم و بيماري‌هايش را يکي يکي درمان کنيم.

نشان به آن نشان که هر شب ماه رمضان، خداوند 3 بار خطاب به ما ندا مي‌دهد: «آيا سوال کننده‌اي هست تا خواسته‌اش را بدهم؟ آيا توبه کننده‌اي هست تا توبه او را بپذيرم؟ آيا آمرزش‌کننده‌اي هست تا او را بيامرزم؟» چرا به نداي هل من تائب خدا لبيک نگوييم؟! کيست به توانگر بي احتياج و ادا کننده عادل قرض بدهد؟!

لابد شما هم شنيده‌ايد از حضرت رضا(عليه السلام): «خواب روزه‌دار عبادت و سکوتش تسبيح و دعايش مستجاب و عملش دو چندان است.» يعني براي خدا فرقي ندارد که کل روزت را بخوابي يا دعا کني يا ساکت باشي در هر صورت غرق رحمتي! خدا، خدايي‌اش را مي‌کند، ماييم که بايد بندگي کنيم در اين ماه!

روزه‌دار هنگام افطار يک دعاي مستجاب دارد، حضرت رضا مي‌فرمايند. يعني 30 شب و 30 دعاي مختلف... دعاهايي که قول اجابتش را داده‌اند! افطاري‌هايتان پر دعا...