به گزارش ایسنا، ناسا فهرست مکان‌های فرود احتمالی خود در نزدیکی قطب جنوبی ماه را برای مأموریت «آرتمیس ۳» که هدف آن بازگرداندن فضانوردان به سطح ماه تا سال ۲۰۲۶ است، اصلاح کرده است.

 

به نقل از اسپیس، بر اساس یک گزارش، ۹ مکان منتخب که توسط ناسا اعلام شده است، از نظر سطح‌شناسی متنوع هستند و هر یک از آنها پتانسیل ارائه بینش‌های جدیدی را در مورد سیارات سنگی، منابع ماه و تاریخ منظومه شمسی ما دارند.

 

در بیانیه ناسا آمده است که مکان‌های خاص در این مناطق کاندید، پس از انتخاب تاریخ‌های پرتاب «آرتمیس ۳» انتخاب می‌شوند، زیرا این تاریخ‌ها مسیرهای مداری و شرایط محیطی سطح را تعیین می‌کنند.

 

سارا نوبل(Sarah Noble) سطح‌شناس ماه در بخش علوم سیاره‌ای در مقر ناسا در واشنگتن می‌گوید: هر یک از این مناطق فرود به ما امکان انجام تحقیقات شگفت‌انگیز و اکتشافات جدید را می‌دهد.

 

هدف ماموریت «آرتمیس ۳» این است که به اندازه کافی نزدیک به مناطق قطب جنوبی ماه که هرگز نور خورشید را نمی‌بینند، فرود بیاید. دانشمندان گمان می‌کنند در چنین مکان‌هایی که به عنوان مناطق دائما در سایه شناخته می‌شوند، لایه‌های یخی که برای میلیاردها سال دست نخورده‌اند، می‌توانند سرنخ‌هایی درباره تاریخ منظومه شمسی داشته باشند و همچنین سامانه‌های پشتیبانی از حیات و سوخت موشک را برای فضانوردان فراهم کنند.

 

زمین‌های این مناطق منتخب همچنین قابل فرود توسط سامانه فرود انسانی موشک استارشیپ(HLS) متعلق به شرکت اسپیس‌ایکس هستند که قرار است دو فضانورد را از فضاپیمای اوریون که در مدار ماه قرار خواهد گرفت، به سطح ماه ببرد.

 

استارشیپ همچنین به عنوان زیستگاه خدمه در طول اقامت یک هفته‌ای آنها در ماه طراحی شده و برنامه‌ریزی شده است که آنها را به اوریون بازگرداند.

 

قرارداد اسپیس‌ایکس با ناسا مشخص کرده است که قبل از انتقال فضانوردان به عنوان بخشی از ماموریت سرنشین‌دار «آرتمیس ۳»، یک فرود آزمایشی موفق و بدون خدمه روی سطح ماه انجام دهد.

 

تاخیر در توسعه استارشیپ و همچنین مسائل مربوط به سپر حرارتی کپسول اوریون، این ماموریت را حداقل تا سپتامبر ۲۰۲۶ به تعویق انداخته است که یعنی تقریباً یک سال از تاریخ پرتاب اولیه خود فاصله گرفته است.

 

در اوایل سال جاری، ناسا اشاره کرد که استارشیپ چندین آزمایش سیستم اتصال و همچنین بیش از ۳۰ نقطه عطف در مورد توسعه HLS خود را پشت سر گذاشته است. نقطه عطف بعدی برای HLS نمایش انتقال پیشرانه در مدار است، زیرا استارشیپ نمی‌تواند مستقیماً به ماه پرواز کند و باید در مدار زمین با پیشرانه‌ای که تامین خواهد شد، قبل از تعیین آغاز حرکت به سوی ماه سوخت‌گیری کند.

 

در همین حال، توسعه یک جزء حیاتی توسط بوئینگ برای موشک جدید «سامانه پرتاب فضایی»(SLS) ناسا به نام Block 1B که یک موشک سنگین طراحی شده برای افزایش مقدار حمل محموله SLS به ماه است، اخیراً با ابهاماتی مواجه شده است. به این دلیل که بوئینگ به مشکلات مالی فزاینده برخورده است.

 

در گزارش وال استریت ژورنال آمده است که بحث‌های شرکت بوئینگ درباره فروش تجارت فضایی خود در حال انجام است و به نظر می‌رسد این کار انجام شود. همچنین مشخص نیست که چه مقدار از این بخش فروخته می‌شود و این احتمال وجود دارد که این شرکت نقش خود را در توسعه SLS حفظ کند.

 

پرواز افتتاحیه SLS Block 1B قرار است ماموریت «آرتمیس ۴» و فرود روی ماه باشد که اکنون برای اواخر سال ۲۰۲۸ برنامه‌ریزی شده است.