به گزارش ایسنا، این جرم گذرا که به تازگی کشف شده، دارای ویژگی‌های طیفی و زمانی است که با هیچ نوع شناخته شده‌ دیگری از اجرام مطابقت ندارد و می‌تواند به درک مهمی در مورد جهان و فرآیندهای فیزیکی شدید منجر شود.

 

به نقل از آی‌ای، به گفته ساینس‌نت(ScienceNet)، یک رسانه وابسته به آکادمی علوم چین، این «آتش بازی» زودگذر کیهانی ممکن است اطلاعات مهمی در مورد نحوه شکل‌گیری و تکامل اجرام آسمانی ارائه دهد و نشان دهنده‌ی اهمیت آنها برای مطالعه پدیده‌های شدید کیهانی باشد.

 

 

این رویداد گذرا، با نام EP240408a، توسط ماهواره اینشتین در روز هشتم آوریل شناسایی شد. این ماهواره، یک شعله پرتو ایکس قدرتمند را ثبت کرد که قبل از محو شدن ۳۰۰ بار روشن‌تر و پس از تنها ۱۲ ثانیه محو شد. انتشار اشعه ایکس از این منبع تقریبا ۱۰ روز بعد ناپدید شد.

 

به گفته یوان ویمین(Yuan Weimin)، محقق اصلی ماموریت اینشتین و محقق در رصدخانه ملی نجوم CAS، تشخیص این رویداد برای سایر تلسکوپ‌های پرتو ایکس و چند طول موجی، چالش برانگیز است.

 

این دانشمند چینی می‌گوید: یافته‌های ما نشان می‌دهد که درک قبلی ما از پدیده‌های گذرای آسمانی ممکن است فقط نوک یک کوه یخ از داده‌ها بوده باشد.

 

ماهواره اینشتین که در ماه ژانویه پرتاب شد، دارای فناوری پیشرفته تشخیص اشعه ایکس و دو ابزار است. تلسکوپ پرتو ایکس میدان گسترده(WXT) و تلسکوپ اشعه ایکس پیگیری. تلسکوپ میدان گسترده که از چشمان خرچنگ در ساخت آن الهام گرفته شده است، برای مشاهده همزمان میدان وسیع و تصویربرداری متمرکز با اشعه ایکس طراحی شده است.

 

از زمان شروع عملیات این ماهواره، ۶۰ رویداد گذرا تایید شده به همراه بسیاری از گزینه‌های احتمالی دیگر شناسایی شده است. این رویدادها شامل ستارگان، کوتوله‌های سفید، ستاره‌های نوترونی، سیاهچاله‌ها، ابرنواخترها و انفجارهای پرتو گاما می‌شوند. علاوه بر این، این ماهواره در ماه سپتامبر تصاویر پرتو ایکس از ماه گرفت.

 

 

این ماهواره همچنین یک انفجار پرتو گاما به نام EP240315a را در فاصله تقریبا ۲۵.۶ میلیارد سال نوری از ما شناسایی کرد. به گفته یوان، این یافته توانایی ماهواره را در شناسایی انفجارهای پرتو گاما از جهان اولیه دور نشان می‌دهد، و درک جدیدی در مورد فرآیندهای فیزیکی فروپاشی ستاره‌ها ارائه می‌دهد که منجر به تشکیل سیاهچاله می‌شود.

 

این ماهواره همچنین تیان‌گوان(Tianguan) خوانده می‌شود که به افتخار رصد باستانی ابرنواختر SN1054 چینی‌ها در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد مسیح نامگذاری شده است.

 

این ابرنواختر در منطقه «تیان‌گوان» در منظومه صورت فلکی باستانی قرار داشت. ستاره‌شناسان چینی باستان از آن برای توصیف رویدادهای گذرای درخشان که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است استفاده می‌کردند. بقایای این ابرنواختر بعدها به سحابی خرچنگ تبدیل شد.