محافل صهیونیستی همچنان نسبت به خطر عمیق شدن دودستگی‌ها و اختلافات در میان صهیونیست‌ها و تأثیر آن بر «موجودیت اسرائیل» هشدار می‌دهند.
به گزارش ایسنا، «ایهود یاتوم» نماینده سابق حزب لیکود در مقاله‌ای برای روزنامه «معاریو» نوشت: «اسرائیل به هفت تکه و بخش با یک ملت تقسیم شده است.»
به گفته او، بخش اول شامل کسانی است که مسوولیت‌ها را بر دوش دارند و در خدمت نظامی یا در نیروهای ذخیره یا خدمات اجتماعی، دستگاه‌های امنیتی، اقتصاد و آموزش نقش دارند؛ کسانی که این مسوولیت‌ها را بر عهده دارند پاداش عادلانه را دریافت نمی‌کنند، نه از نظر حقوق بلکه از نظر دریافت غرامت مناسب برای خساراتی که به املاک یا مشاغلشان وارد شده است.
ایهود یاتوم، بخش دوم را مختص به فراری‌ها دانست؛ کسانی که مسوولیت‌ها را به دوش نمی‌کشند؛ این‌ها در به دوش کشیدن مسوولیت‌ها نه از طریق مشارکت داوطلبانه و نه اقتصادی و نه اجتماعی شرکت نمی‌کنند. به گفته او، تنها چیزی که این دسته برای آن تلاش می‌کنند دستیابی به سود و منفعت بدون ایفای هیچگونه نقشی است. این سیاستمدار صهیونیست گفت: در این روزها ما در دوره بررسی قانون خدمت در ارتش یا با اسمی دقیق‌تر «قانون فرار از خدمت» هستیم. این فرار از خدمت تنها مربوط به شرکت در خدمت نظامی و عضویت در نیروهای ذخیره نیست، بلکه شامل فرار از هرگونه نقش ممکنی در بازسازی اسرائیل است.
او افزود، بخش سوم شامل سکنه جنوب غرب اراضی اشغالی فلسطین یعنی «غلاف غزه» است که کابینه تل‌آویو چندین سال است شهروندان آن را رها کرده است. ایهود یاتوم گفت، این‌ها در معرض حملات موشکی و خمپاره‌ای قرار گرفتند؛ در هفتم اکتبر کابینه آنها را رها کرد، آنها کشته شده، اسیر شده و منازلشان به آتش کشیده شد و خانواده‌هایشان بهای سنگینی پرداخت کردند. صدها هزار تن از شهروندان این منطقه همچنان آواره هستند و هیچکسی نمی‌داند چه زمانی به منازلشان باز خواهند گشت.
نماینده سابق حزب لیکود ادامه داد، بخش چهارم، شامل سکنه الجلیل علیا و الجلیل غربی و بخش‌هایی از جولان اشغالی است. ده‌ها هزار تن از ساکنان این مناطق از منازلشان اخراج شده و تعدادی از منازل به دلیل موشک‌های ضد تانک ویران شده و مزارع و باغ‌ها به آتش کشیده شدند و منبع درآمد ساکنان از بین رفته است.
به گفته او، بخش پنجم کرانه باختری است. عملیات‌های ضد صهیونیستی در این منطقه از چندین دهه پیش ادامه داشته و از هفتم اکتبر افزایش یافته است. او مدعی شد: در کرانه باختری بر خلاف شمال و جنوب، ما می‌توانیم مانع حملات شویم.
ایهود یاتوم درباره بخش ششم، گفت آن مرکز اراضی اشغالی است که زندگی روزانه مردم به صورت طبیعی و آرام پیش می‌رود، گویی که اصلا جنگی وجود ندارد. او گفت: رستوران‌ها و کافه‌ها پر هستند و فروشگاه‌ها باز هستند و نظام آموزشی طبق روال فعالیت می‌کند و ادارات در این مناطق تأثیری از جنگ نپذیرفته‌اند. این مساله به این معنا نیست که شهروندان مرکز اراضی اشغالی نگران نیستند و از وضعیت نمی‌ترسند اما برخی از آنها کاملا اتفاقاتی را که در اطرافشان می‌افتد، نادیده می‌گیرند.
به گفته او، بخش هفتم هم وجود دارد که خارج از مرزهای کابینه زخمی و تکه‌پاره شده رژیم صهیونیستی است و آن منطقه مهاجرانی است که ساکنانش ترجیح داده‌اند پناهگاه‌های امنی را از طریق دریا برای خود ایجاد کنند؛ همان‌هایی که بعد از هفتم اکتبر تصمیم گرفتند زمانی را در صلح و آرامش در منطقه‌ای دوردست بگذرانند.
ایهود یاتوم گفت: «این‌ها که مردمی در ظاهر واحد هستند، با مشکلات و آینده‌ای مبهم دست و پنجه نرم می‌کنند.»
تعدادی از مسوولان و سیاستمداران سابق رژیم صهیونیستی پیشتر نسبت به دودستگی‌ها و اختلافات به خاطر تلاش‌های کابینه برای کودتا علیه نظام قضایی هشدار داده بودند. «روون ریولین» رئیس سابق رژیم صهیونیستی بارها هشدار داده بود که دودستگی برای تل‌آویو خطرناک‌ترین مسأله است.
طوفان الاقصی، اختلافات میان اسرائیلی‌ها را دوچندان کرد و بعد از مدت اندکی از وقوع جنگ، اختلافات داخلی مجددا فوران کرده و نشان داد که اختلافات بین صهیونیست‌ها چقدر عمیق، واقعی و ریشه‌دار است و حتی جنگ به دلیل اختلاف درباره موضوع تقسیم مسوولیت‌ها و نادیده گرفتن اسرا دودستگی را بیش از پیش مضاعف کرد.
