کاپیتان نیروی دریایی آمریکا می گوید: «مسئولیت‌های نظامی از نظر بدنی برای زنان بسیار دشوارتر از مردان است. من بعد از تنها پنج سال حضور در پیاده‌نظام نیروی دریایی، به لحاظ بدنی، زمین تا آسمان فرق داشتم با زنی که قبلاً بودم. تصورات من هم خیلی تغییر کرده بود نسبت به اینکه قبلاً امکان ورود زنان به این حیطه را یک موفقیت شغلی می‌دانستم. "با خودتان کنار بیائید! "»

 

به تازگی دو زن عضو ارتش آمریکا، با به اتمام رساندن یک سری از دوره‌های خاص آموزش نظامی، لقب "خشن‌ترین سربازان زن دنیا" را به خود اختصاص دادند.

 

تصویر بالا از چپ "کریستن گریست" 26 ساله و "شای هور" 25 ساله دو زن عضو ارتش آمریکا هستند که برای نخستین بار از پسِ تمرینات سخت بدنی برآمدند و ارتش این دو را به عنوان سربازان زن نخبه، مورد تشویق و تمجید قرار داد.

 

در نیروهای ویژۀ ارتش ایالات متحده آمریکا درجه‌ای به نام "آرمی رنجرز" (Army Rangers) وجود دارد که اکثر نیروها به این درجه می‌رسند و باید برسند، البته این اکثر نیروها تاکنون همگی مرد بودند، چراکه رزمایش‌ها و تمرینات "آرمی رنجرز" سخت‌ترین تمرینات نظامیِ ارتش در دنیا به شمار می‌آید.

 

برای نخستین بار دو زن جوان آمریکایی، آموزش‌ها را تکمیل کرده و به دارندگان این درجه پیوسته‎‌اند.

 

به گزارش خبرگزاری بیلد از برخی توانایی‌های دارندگان این رده، می‌توان به صخره‌نوردی با حمل 45 کیلوگرم بار روی دوش، خزیدن در مرداب‌های فلوریدا، 59 دراز و نشست در دو دقیقه، دویدن هشت کیلومتر در 40 دقیقه، کار با اسلحه در زیر آب، بالارفتن از برج 21 متری با طناب کج، عبور از حفره‌های زیرزمینی، تحمل مشکلات طاقت‌فرسا و غیرقابل تصور مانند 120 روز خواب و غذای بسیار کم اشاره کرد.

 

 

این خبرگزاری در ادامه می‌افزاید:  هر دوی این زن‌ها خشن به نظر می‌رسند و موی سر خود را به سبک مردان نظامی تراشیده‌اند.
 
این خبر باعث شده بحث جنجالیِ حضور زنان در عملیات‌های نظامی بار دیگر در آمریکا داغ شود. با اینکه در سال 2013 لزوم مشارکت زنان در عملیات‌های نظامیِ آمریکا توسط پنتاگون لغو شده بود، همچنان بسیاری از واحدهای نظامی ارتش، زنان را به جبهه‌های جنگ آمریکا، فرسنگ‌ها دورتر از این کشور فرستاده و می‌فرستند.
 
رسانه‌های دولتی در غرب مانند نیویورک تایمز در این موضوع همواره کوشیده‌اند ادعاهای فریبنده و پوشالی مانند "قدرت و شجاعت"، "برابری زن و مرد" و "اعتماد به نفس" زنان را مطرح کنند، حتی "باراک اوباما" یکی از شعارهای انتخاباتی‌اش را برقراری مساوات در حقوق زن و مرد اعلام کرده بود. مصداقِ این مساوات، ظاهراً در بازگرداندن زنان به عرصۀ نظامی‌گری عملی شده است.
 
علی‌رغم تلاش ارتش آمریکا برای راضی نشان دادن افکارعمومی از این تصمیم، زنانِ نظامی و افسرانِ بسیاری پس از بازنشستگی، بعضاً با نوشتن زندگی‌نامه، کتاب یا مصاحبه با مطبوعات، از دردها و دشواری‌های اجباری‌شان در ارتش پرده برداشته‌اند:
 
"گلوبال اکو" از "یودیت وب" (Judith Webb) نخستین زنی که به نیروی زمینی ارتش انگلیس ورود یافت، نام می‌برد؛ کسی که در زمان خودش، (مثل دو سربازِ جدید آمریکایی) خوراک خوبی برای رسانه‌های دولتی فراهم کرد و بلندگوی "برابری زن و مرد" را به دستشان داد، چون ارتش زمینی انگلستان تا پیش از آن، فقط از مردان تشکیل شده بود.

 

 

برخلاف جوسازی‌های دولتی در گذشته، این افسر زن سال‌ها بعد در دوران بازنشستگی‌اش، به شبکه انگلیسی "چنل4" گفت:  نباید زنان را به عنوان پیاده‌نظام در عملیات‌های جنگی شرکت داد. این مسئله هیچ ارتباطی به جسارت و شجاعت آن‌ها ندارد. دستوراتی که به زنان داده می‌شود، جزو ملزومات فیزیکیِ موردنیاز ارتش است و اثرات سوءی بر سلامت زنان می‌گذارد.
 
وی افزود:  من یک زن ارتشی آمریکایی را می‌شناسم که یک هفته پس از زایمان به ارتش فراخوانده شد و پس از آن نوزادش را تازه وقتی 11 ماهه بود، دید.
 
 بر اساس گزارش روزنامه واشنگتن پست "جودی آتوود بل" زمانی که تنها 19 سال داشته به ارتش آمریکا پیوسته است. وی در این باره تاکید کرد که در داخل اتاق سربازخانه‌ای در ماساچوست محبوس شده و از سوی یک سرباز مورد تعرض قرار گرفته است.
 
تازه‌ترین تحقیق وزارت کهنه‌سربازان آمریکا نشان می‌دهد از هر چهار زن در ارتش این کشور حداقل یک نفر مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته است.
 
  "کتی پترونیو" (Katie Petronio) کاپیتان نیروی دریایی ارتش آمریکا سال 2012 مقاله‌ای در مجلۀ ویژۀ نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده منتشر و این تیتر را برای آن انتخاب کرد: "با خودتان کنار بیائید! همۀ ما یک جور آفریده نشده‌ایم."
 
وی در این مقاله نوشت:  مسئولیت‌های نظامی از نظر بدنی برای زنان بسیار دشوارتر از مردان است. من بعد از تنها پنج سال حضور در پیاده‌نظام نیروی دریایی، به لحاظ بدنی، زمین تا آسمان فرق داشتم با زنی که قبلاً بودم. تصورات من هم خیلی تغییر کرده بود نسبت به اینکه قبلاً امکان ورود زنان به این حیطه را یک موفقیت شغلی می‌دانستم.

 

 

خانم پترونیو، این افسر نیروی دریایی ارتش در مقاله‌اش می‌افزاید:  عملیات‌های جنگی در عراق و افغانستان، برای من پاهایی لرزان و انقباض و کرختی عضلات به ارمغان آورد. من بعد از پشت سر گذاشتن یک عملیات هفت ماهه، بر اثر مجاورت با مواد شیمیایی و تمرینات بدنی سنگینی که مجبور به انجام آن بودم، مبتلا به سندروم تخمدان پلی‌کیستیک شدم که این بیماری، مرا تا پایان عمر نابارور کرد.
 
در جنگ‌های آمریکا علیه افغانستان و عراق تا سال 2013 ده‌ها هزار زن شرکت داشتند. در ژانویه 2014 بیش از 280 هزار کهنه‌سرباز زن آمریکایی پس از استقرار در عراق و افغانستان به آمریکا بازگشتند.
 
به نظر می‌رسد یک بام و دو هوای سیاست آمریکا در برابریِ حقوق زنان و مردان، در عمل این طور معنا می‌شود که زنان و مردانِ حاضر در جنگ‌های نظامی به یک اندازه در قتل انسان‌ها سهیم باشند، در این مسئله در حقّ زنان اجحاف نشود و از مردان عقب نیفتند!
 
به گزارش ریشه، شاهد این امر هم اینکه "کرستن جیلیبرند" (Kirsten E. Gillibrand) نماینده آمریکاییِ دموکرات اهل نیویورک، یکی از مدافعان سرسخت حضور زنان در ارتش آمریکا، روز تصویبِ تصمیم‌گیری در خصوص شرکت زنان در عملیات‌های جنگی آمریکا را روز افتخار ایالات متحده خواند و گفت:  "امروز روزِ به رسمیت شناختنِ زنان شجاعی است که می‌جنگند، می‌کشند و کشته می‌شوند.