روزنامه اعتماد در گزارش امروزش از ممنوعیتی عجیب برای زنان عسلویه خبر داده است: مرداد سال آینده، عسلویه در حالی ۲۰ سالگی شهر شدنش را جشن می‌گیرد که زیرساخت‌های علیل‌شهر، نه برای اقامت و آسایش درازمدت جمعیت ۱۵ هزار نفری کارگرانی که از شهرهای دور و نزدیک به امید نان به عسلویه می‌آیند مناسب است و نه برای جمعیت بومی. به سبب محرومیت مشهود، جمعیت بومی و غیر بومی به انواع آسیب‌های اجتماعی دچارند در حالی که از حداقل‌های توسعه متناسب با حجم درآمدزایی استخراج و فرآوری بزرگ‌ترین میدان گازی جهان محروم مانده‌اند.
آمار بالای کودک‌همسری، ازدواج اجباری دختران در سن کودکی و پیش از ۱۴ سالگی، طلاق به دلیل خیانت همسران، آزارهای ناشی از چند همسری، خشونت خانگی و همسرآزاری، فرار از خانه به دلیل تحمیل تعصب و تحدیدهای فرهنگی و خرافی و محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی در شهر همیشه ملتهب از داغی و رطوبت هوای مسموم، عسلویه را به منطقه‌ای با شرایط نگران‌کننده در چشم نهادهای حمایتی و مسوولان رصد آسیب‌های اجتماعی تبدیل کرده است. مشاهدات «اعتماد» نشان داد که زنان بومی در شهر عسلویه، به انزوای دردناک ناشی از تعصبات فرهنگی تن داده‌اند و زنان غیربومی هم اگر به عنوان کارمند، مامور به خدمت در عسلویه باشند، ناچارند از شرایط مشابه تبعیت کنند. مددکار کمیته امداد شهرستان عسلویه، به «اعتماد» می‌گفت در مدت ۶ ماهی که مامور به خدمت در شهر بوده، جرات پیاده‌روی در ساحل عسلویه را نداشته چون مردم شهر، پیاده‌روی زنانِ تنها را به مسائل غیر اخلاقی نسبت می‌دهند
