میانگین سرعت یک هواپیمای مسافربری حدود ۵۵۰ تا ۵۷۵ مایل در ساعت است. یکی از سریع‌ترین جت‌های جهان، یعنی Lockheed SR-۷۱ Blackbird به حداکثر سرعت ۲۱۰۰ مایل در ساعت می‌رسد.

 

سریع‌ترین جت جهان (North American X-۱۵) نیز سرعتی در حدود ۴۵۲۰ مایل در ساعت دارد. اما سطح کره زمین در خط استوا فقط با سرعت هزار مایل در ساعت در حال چرخش است. بنابراین جالب و شگفت‌انگیز است که سریع‌ترین هواپیمای جهان، سرعتی تقریبا ۴ برابر بیشتر از سرعت چرخش زمین دارد.

 

در اوایل سال جاری، سرعت زمین کمی افزایش یافت. این افزایش سرعت بسیار کم بود؛ با این حال از ۲۴ ساعت روز در تاریخ ۲۹ ژوئن، ۱/۵۹ میلی ثانیه کاسته شد. اکنون سوال اصلی این است که چرا چند میلی ثانیه انقدر مهم به نظر می‌رسد؟

 

براساس یک گزارش علمی، افزایش سرعت چرخش زمین، حتی به اندازه یک مایل در ساعت، منجر به تاثیرات ملموس در سراسر کره زمین خواهد شد.

 

ویتولد فراچک (Witold Fraczek)، تحلیلگر سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی می‌گوید که حتی یک افزایش سرعت جزئی می‌تواند ارتباطات ماهواره‌ای و پخش تلوزیونی را از بین ببرد. همچنین افزایش سرعت چرخش زمین می‌تواند باعث اضافه شدن چند اینچ به سطح دریا در خط استوا شود.

 

اگر یک مایل در ساعت از سرعت زمین کاسته شود، روزهای ما فقط حدود ۹۰ ثانیه کوتاه‌تر می‌شوند و درواقع ریتم‌ شبانه روزی تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. اما اگر ناگهان سرعت چرخش زمین ۱۰۰ مایل در ساعت افزایش یابد، طول روز ۲۲ ساعت می‌شود و احتمالاً ساعت طبیعی انسان‌ها، حیوانات و گیاهان به هم می‌خورد.

 

براساس گفته فراچک با چنین افزایش سرعتی باید رسماً با مناطقی مانند شمال استرالیا، حوضه آمازون و بسیاری از جزایر نزدیک خط استوا خداحافظی کنیم. زیرا در چنین مناطقی ممکن است اقیانوس تا ۶۵ فوت بالاتر از سطح زمین بیاید. این اتفاق به این دلیل است که آب از دریاها و اقیانوس‌های شمالی و جنوبی به وسط کره زمین کشیده خواهد شد.

 

 

حالا اگر سرعت چرخش زمین به دو هزار مایل در ساعت برسد؛ یعنی دو برابر شود چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟ در چنین شرایطی، کل منطقه استوایی به جز بلندترین قله‌ها، مانند کلیمانجارو به زیر آب خواهد رفت. سطح اقیانوس منجمد شمالی به شدت کاهش خواهد یافت. خط استوا به طور دائمی دارای هوای ابری و بارانی و همچنین نیروی گرانشی کمتری برای کنترل آب خواهد بود.

 

 

اگر کششی که نیروی گریز از مرکز با چرخش زمین بر سطح سیاره ما اعمال می‌کند به اندازه کافی قوی بود؛ انسان‌ها، خانه‌ها و همه چیز در فضا معلق می‌شدند. با این حال گرانش قوی‌تر از این نیرو است و ما را در زمین نگه می‌دارد.

 

بنابراین اگر سرعت چرخش زمین افزایش یابد، وزن همه چیز کاهش می‌یابد. این اتفاق از استوا شروع شده و سپس در قطب‌ها اتفاق می‌افتد. درنهایت اگر زمین دقیقاً به سرعت ۱۷۶۴۱ مایل در ساعت برسد همه چیز به فضا پرتاب می‌شود.

 

اگر این سرعت به ۲۴ هزار مایل در ساعت برسد، سطح سیاره زمین به آرامی مسطح خواهد شد. در چنین حالتی، زمین لرزه‌های فاجعه باری رخ خواهد داد و مطمئناً تمام حیات باقی مانده بر روی زمین از بین خواهد رفت. همچنین آب باقی مانده بر روی زمین به فضا پرتاب خواهد شد و زمین به پایان خود خواهد رسید.

 

در عین حال برطبق گفته ستاره شناس ناسا، استن اودنوالد (Sten Odenwald) هیچ دلیلی برای نگرانی و وحشت وجود ندارد؛ زیرا هیچ راه قابل تصوری وجود ندارد که افزایش سرعت کره زمین ما را به خورشید پرتاب کند.