به نقل از جروزالم پست، یک گروه خونی به قدری نادر وجود دارد که تنها ۴۳ نفر در جهان آن را دارند و تنها ۹ نفر از آنان اهدا کننده خون هستند. گروه خونی که با نام Rhnull (یا Rhesus null) شناخته می‌شود به دلیل کمیاب بودن و ارزش زیاد اغلب به عنوان «خون طلایی» شناخته می‌شود. برای درک این که چرا این نوع از گروه خونی بسیار کمیاب است باید قدری در مورد گروه‌های خونی بدانید.

 

چهار گروه خونی اصلی وجود دارد. گروه خونی A قدیمی‌ترین است و حتی پیش از تکامل نژاد بشر از اجداد ما وجود داشته است. گروه خونی B حدود ۳.۵ میلیون سال پیش از یک جهش ژنتیکی در یکی از قندهای سطح گلبول‌های قرمز ایجاد شد. ۲.۵ میلیون سال پیش جهش دیگری در ژنی که مسئول نوع قندی است که سلول‌های خونی دارند، منجر به تشکیل گروه خونی O شد که سلول‌های آن قندی که باعث تشکیل گروه خونی A یا B می‌شود را ندارند. در طول سالیان بعدی گروه خونی دیگری ایجاد شد گروه خونی‌ای که بیان هر دو قند را با هم دارد و به نام AB شناخته می‌شود.

 

گروه‌های خونی با آنتی ژن‌هایی مشخص می‌شوند که روی غشای سلولی قرار دارند و در تماس با محیطی که با آن سازگار نیست پاسخ ایمنی را تحریک می‌کنند.

 

چهار نوع سلول خونی بر اساس آنتی ژن‌های A و B طبقه‌بندی می‌شوند: گروه خونی A حامل آنتی ژن A، گروه خون B حامل آنتی ژن B و AB حامل هر دو است. گروه خونی O حامل هیچ یک از آنتی ژن‌ها نیست. علاوه بر این، گلبول‌های قرمز بر اساس وجود یاعدم وجود پروتئینی به نام رزوس (Rhesus) طبقه‌بندی می‌شوند. در صورت وجود آن پروتئین علامت + در کنار گروه خونی و در غیر این صورت علامت - اضافه می‌شود.

 

 

اولین مورد «خون طلایی» در سال ۱۹۶۱ میلادی در یک زن متولد استرالیا شناسایی شد. از آن زمان ده‌ها مورد عجیب دیگر پیدا شده است و دانشمندان تخمین می‌زنند که از هر ۶ میلیون نفر در سراسر جهان ۱ نفر این گروه خونی را دارند. هیچ کس به طور قطع نمی‌داند اما همان طور که گفته شد تنها ۴۳ مورد تایید شده افراد دارای این گروه خونی وجود دارد.

 

همانطور که گفته شد این خون برای افرادی که دارای گروه‌های خونی نادر در سیستم Rh هستند خون «جهانی» در نظر گرفته می‌شود زیرا فاقد هر یک از آنتی ژن‌هایی است که ممکن است مقاومت سیستم ایمنی را تحریک کند. این بدان معناست که این گروه خونی ظرفیت بالقوه زیادی برای انتقال خون دارد و هم چنین در تحقیقات پزشکی مانند ساخت داروهای مبتنی بر ایمونوگلوبولین برای جلوگیری از بیماری رزوس (وضعیتی که در آن آنتی بادی‌های موجود در خون زنان باردار به سلول‌های خونی نوزادشان حمله می‌کنند) مورد استفاده قرار گرفته است.