چرا دسترسی به سلاح سرد در جامعه این قدر آسان است؟
به گزارش ایسنا، روزنامه جام جم نوشت: «ویدئویی چنددقیقه‌ای که حکایت افراد زورگیر در اتوبان نیایش تهران است به‌سرعت در فضای مجازی فراگیر می‌شود. صحنه‌ها به چشم مخاطبان این ویدئو تازگی ندارد. افرادی با قمه در ترافیک این اتوبان به‌راحتی از سرنشین یک خودرویی سرقت می‌کنند و متواری می‌شوند؛ البته که در فاصله زمانی بسیار کوتاهی (کمتر از ۲۴ ساعت) این افراد توسط پلیس دستگیر می‌شوند.
بحث درباره این اتفاق دوباره بالا می‌گیرد. انتشار گسترده تصاویر این اتفاق به باور بسیاری باعث هراس در جامعه شده و عده‌ای هم معتقدند توالی انتشار این تصاویر می‌تواند به کاهش تدریجی حس امنیت در جامعه بینجامد؛ اتفاقی که می‌تواند پیامدهای روانی بسیاری برای به همراه داشته باشد. اما در کنار این موضوع، چیزی که حالا به چشم مخاطبان این ویدئو عادی شده، وجود سلاح‌های سرد بسیار در دستان این افراد است.
در سینما تنشی بین دو جوان باعث می‌شود به‌سرعت هر دو طرف قمه‌به‌دست شوند. در پارک دختر نوجوان اصفهانی قمه‌به‌دست برای دوستان هم‌سن و سالش رجز می‌خواند و البته در خیابان هم هر نزاعی بدون قمه و چاقو غیر قابل تصور است. آنچه همه این موارد نشان می‌دهد، این است که حالا زمان دسترسی به سلاح سرد در جامعه سهل‌تر از گذشته شده و حتی قبح همراه‌داشتن آن هم همچون گذشته نیست. همین افزایش تقاضای سلاح سرد هم بازارهای پررونق رسمی و غیر رسمی برای آن شکل داده و به‌راحتی در فضای مجازی اقدام به خرید و فروش این سلاح‌ها می‌شود اما سرعت دستیابی به سلاح سرد در ایران چقدر است؟
آنچه می‌توان از حجم فروشنده‌های مجازی متوجه شد، این میزان به کمتر از یک نصف روز کاهش پیدا کرده است. قانون دراین‌باره صراحت دارد و به صورت کلی هر گونه خرید، فروش و استفاده از سلاح سرد را جرم می‌داند اما در این میان وضع قانون خللی در خرید و فروش این سلاح‌ها ایجاد نکرده است. حتی در این میان وجود ابزارهای قانونی هم باعث خلاقیت در دورزدن آن شده است! به‌عنوان مثال حالا در سایت‌های فروش اجناس، قمه با عنوان عجیب «چاقوی ویژه محرم» به فروش گذاشته می‌شود و ظاهرا فروشندگان این ابزار در فضای مجازی هم باوری به غیر قانونی بودن فعالیت خود ندارند؛ هرچند در میان محصولات به‌فروش‌گذاشته‌شده آنها، سِت چاقوی آشپزخانه و کارد مخصوص قصابی هم دیده می‌شود اما در کنار این محصولات هم ابزارهایی همچون پنجه بوکس نیمه‌اتوماتیک، تبر وایکینگی و شمشیر سامورایی ۱۰۰سانتی‌متری به فروش می‌رسد؛ ابزارهایی که تنها کاربرد آن نه در آشپزخانه که در بزه و انجام جرم است.
روند روبه‌افزایش قتل به وسیله سلاح سرد در میانه دهه ۸۰ پلیس آگاهی را به فکر ارائه طرح ممنوعیت حمل سلاح سرد انداخت؛ طرحی که البته در پیچ‌وخم معمول نظام اداری ایران ۱۰ سالی طول کشید تا قانون شود. آیین‌نامه اجرایی قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیر مجاز که در سال ۹۲ به تصویب رسیده، عنوان کرده هر کس به وسیله چاقو یا هر نوع اسلحه دیگر تظاهر یا قدرت‌نمایی کند یا آن را وسیله مزاحمت اشخاص، اخاذی یا تهدید قرار دهد یا با کسی گلاویز شود، در صورتی که از مصادیق محاربه نباشد به حبس از شش ماه تا دو سال و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد و چنانچه محارب شناخته شود، محکوم به حد خواهد شد.
اگر زمانی همراه‌داشتن چاقو یا پنجه‌بوکس به نوعی باعث افزایش اعتمادبه‌نفس می‌شد، حالا همراه‌داشتن این وسایل برای خریداران آن توجیه دفاع از خود دارد اما آیا در این رهاشدگی باید منتظر افزایش آمار جراحت و قتل به وسیله سلاح سرد هم باشیم؟ البته که بسیاری از کارشناسان حوزه قضایی معتقدند نمی‌توان ارتباط مستقیمی میان سهولت در دسترسی به سلاح سرد و افزایش میزان جرم و جنایت قائل شد و هر چند در این راه ابزارهای قانونی لازم وجود دارد اما بیش از قانون در این راه نیاز به فرهنگسازی داریم؛ چرا که حتی به صورت ایده‌آل، اگر قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیر مجاز هم به‌خوبی اجرا شود، شاید این جرایم با وسایل دیگر صورت بگیرد.»
