به طور کلی، فرآیندهایی وجود دارند که نشان می‌دهند مدت زمان روز در زمین از میزان تقریبا ۸۶ هزار و ۴۰۰ ثانیه آن [در حالت عادی] بیشتر شده و افزایش پیدا کرده است.

 

 

طی میلیون‌ها سال، چرخش سیاره زمین به دلیل نیروی مقاوم ناشی از وجود ماه کندتر شد. هر ۱۰۰ سال، حدود ۲.۳ میلی ثانیه به طول یک روز اضافه می‌شود- میلیاردها سال پیش، یک روز روی زمین تنها ۱۹ ساعت طول می‌کشید.

 

با این حال اکنون روند کند شدن بی‌وقفه سرعت چرخش زمین بی‌سابقه است و در ۵۰ سال گذشته ادامه داشته است. به طور کلی، طبق پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ در «مجموعه مقالات انجمن سلطنتی [بخش]اِی» (Proceedings of the Royal Society A) منتشر شد، [سرعت] چرخش زمین طی دو هزار و ۷۴۰ سال گذشته، حدود شش ساعت کاهش یافت.[منظور نویسنده این است که بر اساس آن مطالعه که حدود دو هزار و ۷۴۰ سال گذشته را بررسی کرد، طول مدت یک روز در هر شش میلیون سال، یک دقیقه افزایش می‌یابد]

 

پژوهشگران می‌نویسند: «مشخص شد که سرعت چرخش از حالت یکنواخت انحراف پیدا می‌کند؛ به طوری که طول میانگین روز خورشیدی (lod) با نرخ متوسط ​​۱.۸+ میلی‌ثانیه در هر قرن افزایش می‌یابد. این به طور قابل‌توجهی کمتر از نرخ پیش‌بینی‌شده بر اساس اصطکاک کشندی یعنی ۲.۳+ میلی ثانیه در هر قرن است.»

 

زمین در تاریخ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲ کوتاه ترین روز خود را پشت سر گذاشت؛ اما روند کلی این است که روزها در حال طولانی شدن‌اند- بدون هیچ توضیحی و به همین راحتی.

 

در این زمینه چند نظریه وجود دارد: سیستم‌‌های آب‌وهوایی که لایه‌های یخی را ذوب می‌کنند، ممکن است در درازمدت [بر طول مدت روز] تاثیر بگذارند. زیرا در ارتفاعات پایین‌تر، سیاره به سمت داخل جمع می‌شود. با وجود این، لایه‌های یخی همواره با نرخ ثابتی در حال کاهش بوده‌اند، از این رو چنین تغییر ناگهانی احتمالا توضیح سازگار و مناسبی برای این پدیده نیست.

 

این امکان وجود دارد که نوسان‌های سرعت چرخش سیاره که به نام «لرزش چندلر» شناخته می‌شود- حرکت کوچک و نامنظم قطب‌های جغرافیایی زمین در سراسر سطح کره زمین- عامل موثری در بروز این پدیده باشد.

 

در نهایت، فعل و انفعال‌های لایه‌های داخلی یا خارجی زمین، اقیانوس‌ها، جزرومد یا حتی آب‌وهوا ممکن است این تغییر را ایجاد کنند. زمین‌لرزه‌های بزرگ نیز ممکن است طول روز را تغییر دهند؛ اما مقدار [اثر] آن معمولا ناچیز است.