میوه و سبزی از گروه‌های اصلی مواد غذایی محسوب می‌شوند که تمامی افراد باید از این دو گروه غذایی در طول روز مصرف کنند.

باید توجه داشت مصرف میوه و سبزی به پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی و سرطان‌های دستگاه گوارش کمک می‌کنند که این اثر محافظتی مربوط به آنتی اکسیدان‌ها و ریز مغذی‌هایی همچون فلاونوئید، کاروتنوئید،  ویتامین  C،  اسید فولیک و فیبر غذایی است. این مواد و مواد دیگر به عنوان  مسدود کننده یا سرکوب کننده تومورهای سرطانی و پیشگیری از آسیب اکسیداتیو نقش دارند.   

تخمین زده می‌شود که مصرف کم میوه و سبزیجات باعث حدود ۱۹ درصد از سرطان‌های دستگاه گوارش و حدود ۳۱ درصد از بیماری‌های ایسکمیک قلبی و ۱۱ درصد از سکته‌های مغزی در سراسر جهان می‌شود. به طور کلی، ۲.۷ میلیون (۴.۹ درصد) مرگ ناشی از مصرف کم میوه و سبزیجات نسبت داده می‌شود.

مصرف میوه و سبزیجات ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر را از طریق افزایش در دسترس بودن مواد مغذی مختلف و توانایی آن‌ها در کاهش  عوامل خطر مرتبط، کاهش دهد. فشار خون و کلسترول بالا عوامل خطر برای بیماری عروق کرونر قلب و سکته مغزی هستند و پتاسیمی که توسط میوه‌ها و سبزیجات تامین می‌شود، فشار خون را کاهش می‌دهد. فیبر غذایی همچنین ممکن است به کاهش فشار خون کمک کند و همراه با مواد شیمیایی گیاهی مانند استرول‌های گیاهی، فلاونوئیدها و سایر آنتی اکسیدان‌ها ممکن است در تعدیل کلسترول و سایر فرآیندهای بیولوژیکی مهم باشد که می‌تواند خطر تصلب شرایین (ضخیم شدن عروق) را کاهش دهد.

مصرف میوه اثر محافظتی در برابر سرطان‌های دهان، حلق، حنجره، مری، دهانه رحم، ریه و معده دارد. سبزیجات غیر نشاسته‌ای نظیر اسفناج، گوجه فرنگی و فلفل احتمالا در برابر سرطان‌های دهان، حلق، حنجره و مری نقش حفاظتی دارند. تمامی سبزبجات بویژه انواع سبز و زرد آن، احتمالا از سرطان معده پیشگیری می‌کنند.

توصیه کشورهای مختلف به مصرف میوه و سبزی متفاوت است؛ اما بطور کلی مصرف سه سروینگ (هر سروینگ تقریبا ۸۰ گرم یا نصف لیوان است) یا بیشتر از سبزیجات و دو یا بیشتر میوه در روز توصیه می شود.

بنابر اعلام دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت، عوامل ضد سرطان میوه‌ها و سبزیجات آنتی اکسیدان‌هایی نظیر ویتامین C و E، سلنیوم و فیتوکمیکال‌ها است. هنوز کاملا مشخص نیست کدامین ماده میوه‌ها و سبزیجات بیشترین اثر حفاظتی در برابر سرطان را داراست. این مواد دارای مکانیسم‌های تکمیلی و همپوشانی نظیر القای آنزیم‌های دفع مسمومیت، رقیق کردن و چسبیدن به عوامل کارسینوژن در مجرای گوارشی، تغییر هورمون‌های متابولیسمی و اثرات آنتی اکسیدانی هستند.