روزنامه جوان نوشت: پس از پیروزی انقلاب روحانیت در صف اول پیگیری آرمان‌های اسلامی و مطالبات به‌حق جامعه قرار داشت و به‌رغم فرصت‌های متعددی که به واسطه تغییر نظام سیاسی برای روحانیون فراهم آمد، اغلب آنان همچنان زهد را بر رفاه دنیوی ترجیح دادند.
امروز هرکس با روحانیون از نزدیک معاشرت داشته باشد، تصدیق می‌کند که از طلاب تازه‌محصل و فضلای مجرب گرفته تا علمای تراز اول و مراجع معظم تقلید در ساده‌زیستی و بی‌اعتنایی به زخارف دنیوی الگوی جامعه‌اند. سبک زندگی امامین انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) جلوه تام‌وتمامی از حیات طیبه و زاهدانه روحانیت مبارز را نمایان می‌سازد.
همین امروز بیشتر طلاب و روحانیون با حداقل شهریه دریافتی (که بسیار کمتر از حداقل دستمزد یک کارگر ساده است) و در عین حال با خانواده‌هایی نسبتاً پرجمعیت، بی‌ادعا گذران زندگی می‌کنند.
جالب اینجاست اندک بودجه حمایتی در قالب بیمه درمانی و... که مشابه همه اقشار دیگر جامعه در اختیار طلاب قرار می‌گیرد مورد حسادت برخی قرار گرفته و زبان نیش و کنایه ضدانقلاب را می‌گشاید، فارغ از اینکه سرانه بودجه حمایتی طلاب به مراتب کمتر از دانشگاهیان و بسیاری دیگر از اقشار بوده و در برابر مبالغ تخصیصی به دستگاه‌ها و شرکت‌های دولتی تقریباً هیچ است!
طلاب و فضلای حوزه و بسیاری از مردم می‌دانند که دلیل اصلی حقد و کینه دشمنان نه این ادعاهای پوچ که ترس استعمارگران کهنه و نو از جایگاه روحانیت و نقشی است که در حراست از هویت و استقلال جامعه ایرانی در برابر مطامع دشمنان دارد. هنوز اثر ضربه‌ای که فتوای میرزای شیرازی بر پیکره استعمار پیر وارد کرد در کینه رسانه‌های انگلیسی نسبت به روحانیت شیعه هویداست و علت خشم و نفرت وابستگان استعمار از این سنگرداران استقلال و هویت ایران را آشکارا می‌توان دریافت.
