در ادامه متهم به جایگاه رفت و گفت: من برقکارم و فکر هواپیماربایی از یک سال و نیم قبل به سراغم آمد و نقشه آن را طراحی کردم. به خودم جلیقه انفجاری قلابی بستم و یک سلاح تقلبی هم داشتم که توانستم آن را از گیت بازرسی رد کنم. بعد همراه پسر ۵ ساله و همسرم سوار هواپیما شدیم که عازم مشهد بود. همسرم اصلاً در جریان این ماجرا نبود و نمی‌دانست من چه نقشه‌ای دارم. بعد از بلند شدن هواپیما به میهماندار کاغذی دادم که روی آن نوشته بودم به من جلیقه انفجاری وصل است و کنترل آن دست شخص دیگری است.

 

میهماندار هم با خونسردی کاغذ را به مردی داد که چند صندلی جلوتر از من بود و آن مرد هم با سرعت زیاد به گونه‌ای که اصلاً متوجه نشدم از جا پرید و به رویم اسلحه کشید. من هم جلیقه را باز کردم و مواد منفجره را نشانش دادم. در نگاه اول چون مشخص نبود که جلیقه قلابی است مسافران هراسان از روی صندلی‌هایشان بلند شدند و فریاد می‌کشیدند. خیلی ترسیده بودم و فکر می‌کردم ممکن است آن مأمور به کسی شلیک کند.

 

پس از دستگیری من با هماهنگی امنیت پرواز و خلبان، هواپیما در فرودگاه اصفهان فرود آمد.متهم درباره اینکه انگیزه‌اش از این کار چه بوده مدعی شد: من یک معترض اجتماعی هستم و می‌خواستم با این کار اعتراضم را نشان دهم.

 

در ادامه قاضی پرسید: در اعترافاتت گفته بودی قصد داشتی هواپیما را به عربستان ببری! که متهم پاسخ داد: من می‌خواستم هواپیما را به عربستان ببرم تا اعتراضم را اعلام کنم اما قصدم پناهنده شدن نبود.

پس از آن وکیل متهم گفت: موکلم شروع به جرم داشته اما مرتکب جرم نشده از این‌رو مستحق تخفیف است.

با پایان جلسه دادگاه ،هیأت قضات پس از شور و بررسی مدارک موجود در پرونده، متهم را به 10 سال حبس محکوم کردند.