روزنامه آرمان ملی: در هیاهوی فعالیت انتخاباتی مسئله مهم برجام و مذاکراتی که در وین بین هیات ایرانی و گروه 1+4 و در حاشیه آن هیات آمریکایی درگرفت، مغفول ماند و انگاری چنین مذاکراتی در آنجا در جریان نبود هرچند عده‌ای دوست دارند مذاکرات در دوره دولت دوازدهم به نتیجه نرسد و به‌رغم اینکه همه زحمات مذاکره را تیم دولت روحانی انجام داده است، نتایج آن را به پای دولت بعدی بنویسند.
اما سابقه تاریخی و ذهن جستجوگر مردم فراموش نخواهد کرد که در بدترین شرایط و زیر سخت‌ترین فشارها تیم مذاکره‌کننده ایران دارد مذاکرات را پیش می‌برد. نتیجه‌ای که تا هم‌اکنون از این مذاکرات گرفته شده این است که برجام آنگونه که دلواپسان و تندروهای داخلی می‌گفتند بد نیست. برجامی که چهار سال زیر شدیدترین شلاق تهمت‌ها و تهدیدها نیمه‌جان و بی‌رمق به حیات خود ادامه می‌داد، هم الان جوان برومنــدی شده است که رادیکال‌های برخــی داخلی‌ها دنبال آن هستند تا این جوان برومند را در تیم خود به بازی بگیرند. تاریخ به همین زودی قضاوت کرد اگر کاری من انجام داده‌ام ولو بد باشد باید آن را خوب جلوه دهم و منت بگذارم که چنین کاری انجام داده‌ام.
اما اگر دیگران این کار را انجام داده باشند آنقدر بد است که باید نه اینکه آن قرارداد را از بین برد بلکه مذاکره‌کننده و امضاکننده آن را با بدترین اتهامات طرف دعوا و خطاب قرار داد. اینکه رئیس‌جمهور می‌گوید یک کلمه دیگر مانده است تا با این قلم نوشته شود، پرسش این است چه دست‌هایی در این روزها پشت پرده نمی‌گذارند این جمله آخرنوشته شود؟ مگر رئیس‌جمهور نگفت همه ثواب و اعتبار برجام مال شما اما اجازه دهید برجام امضا شود تا مردم از نتایج آن بهره‌مند شوند. هم‌اکنون در ژنو پوتین و بایدن مشغول مذاکره هستند. هنوز ریز مذاکرات از زیرذره‌بین خبرنگاران بیرون نیامده است تا بدانیم این همسایه شمالی ما این بار با کارت ایران چه بازی‌ای در پیش دارد و قرار است منافع ایران وجه‌المصالحه کدام بازی سیاسی او شود؟ اگر قرار است راجع به سامانه موشکی یا ماهواره‌ای که قرار است به ایران تحویل داده شود، صحبت شود.
اگر قراراست راجع به برجام و برنامه اتمی ایران صحبت شود، در اینجا ظاهرا نامحرم‌ترین کس ایران است وتعجب می‌کنم از بازی‌های سیاسی که می‌خواهند منافع مذاکرات یکجا در دفتر سیاسی آنان نوشته شود خامی به خرج می‌دهند و اجازه نمی‌دهند صدای ایران به عنوان کسی که قرار است سرنوشت او در ژنو بین بایدن و پوتین رقم بخورد، میدان‌دار باشد و حداقل اطلاع داشته باشیم قرار است چه آشی اینبار همسایه شمالی برای ما بپزد. اخبار درزکرده به بیرون حاکی از این است که سه موضوع مهم در دستور کار بایدن و پوتین است.
اوکراین که روس‌ها به شدت آن حساسیت دارند، سوریه که پوتین هیچگاه سوریه را رها نخواهد کرد و ایران. اهمیت اوکراین و سوریه برای پوتین اظهر من‌الشمس است تا جایی پیش رفته است که حاضر شده روابط سیاسی روسیه با اروپا به خاطر الحاق شبه جزیره کریمه به روسیه تیره و تار شود و تا پای جنگ با ناتو نیروهای خود را در مرزهای اوکراین پیش برده است. در سوریه هم در کنار اسرائیل می‌بینیم که ساکت نشسته و دستگاه‌های پیشرفته‌ای که در سوریه دارد را به کار نمی‌اندازد و به گفته آقای ظریف که از جان کری شنیده است بیش از دویست بار به نیروهای ایران حمله شده است اما انگاری پوتین در منطقه نیست و سوئیچ اس 300 و اس 400 او ظاهرا در اختیار اسرائیل است که هر زمان خواست حمله کند آن را خاموش می‌کند و هر زمان که حمله‌ای در کار نباشد علی‌الظاهر سوئیچ‌های تعبیه شده در سوریه فعال می‌شوند!
در این بازی بایدن و پوتین با اطمینان پوتین از اوکراین و سوریه قدمی عقب نخواهد گذاشت و باور دارد که آمریکاییان و غرب هرچه کوشش کنند در وضعیت سوریه و اوکراین تغییری نخواهد داد اما اینجا ایران است که وجه‌المصاالحه تخت نردی قرار خواهد گرفت که دیروز و امروز در ژنو بین بایدن و پوتین به بازی گرفته خواهد شد. کجایند تندروهای داخلی که برجام را سند جنایت تیم مذاکره‌کننده دکتر ظریف می‌دانستند اما هم‌اکنون اجازه نمی‌دهند نقطه پایانی توافقنامه بازگشت آمریکا به برجام پای سندی گذاشته شود که در روزهای پایانی دولت دوازدهم ظاهرا آقای دکتر ظریف باید آن را امضا کند. پرسش این است اگر تندروهای داخلی اجازه ندهند این آخرین خط و سرنوشت برجامی کشور در وین پای سند گذاشته شود، تیم مذاکره‌کننده بعدی که سابقه آن را قبل از دولت آقای روحانی در ذهن و روان خود داریم چه راهی در پیش خواهند گرفت. آیا آن روز هم دوباره به گفته کاترین اشتون تیم مذاکره‌کننده ایران تاریخ اسلام را تدریس خواهد کرد و چیزی از برجام باقی نخواهد ماند؟ هرچه دوره مذاکره برجام به طول بینجامد، مدعیان جدیدی که تا دیروزعددی نبوده‌اند، سر برخواهند آورد.
کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، عربستان و مهمتر از همه تغییراتی که در اسرائیل به‌وجود آمده است و آقای نفتالی بنت که می‌خواهد نگاه‌ها را از مسئله فلسطین به فراسوی مرزها جلب کند تا فضای تنفسی جدیدی در حوزه سیاست داخلی و خارجی خود باز کند، برجام را هدف قرار خواهد داد. مگر نه این است که این کشورها هم‌اکنون حضور در مذاکرات برجام شده‌اند که اگر به درستی با آن برخورد می‌کردیم، کشورهای موزائیکی جرات آن را نداشتند که چنین درخواست و ادعایی داشته باشند.
کاش منافع جناحی را کنار بگذارند، حال که سرنوشت انتخابات ریاست‌جمهوری معلوم است، بگذارند چند روز باقیمانده به پایان این دولت برجام امضا شود. مردم تحمل این همه سختی را ندارند. نگاهی به قیمت اجناس خصوصا اجناس مورد لزوم مثل گوشت و مرغ و تخم‌مرغ بیندازید. چند ماه دیگر مرغی در مرغداری‌ها و تخم‌مرغی در فروشگاه‌ها مثل سابق عرضه نمی‌شود. خشکسالی هم با دیگر مصائب دست به دست هم داده است، ماه‌های بدی را پیش رو داریم. بیاییم از منافع جناحی خود بگذریم و به ایران فکر کنید. ایرانی که در لحیم گرمای اختلافات شما له‌له می‌زند. بگذارید تاریخ قضاوتی عادلانه داشته باشد.
