خبرگزاری ایسنا: تحقیقات روی ریزاندامگان بیگانه نشان می دهد انسان ها و سایر پستانداران می توانند در مبارزه با میکروب های فضایی که ممکن است توسط فضانوردان از فضا به زمین آورده شوند، به دردسر جدی بیفتند.

تحقیقات جدید نشان می دهد سیستم ایمنی بدن پستانداران -از جمله انسان- می تواند برای شناسایی و واکنش به میکروب های برآمده از سیاره های دیگر دست و پا بزند.

میکروارگانیسم ها یا ریزاندامگان(مانند باکتری ها و ویروس ها) می توانند فراتر از زمین نیز وجود داشته باشند و در حال حاضر برنامه هایی برای جستجوی علائم مربوط به آنها در مریخ و برخی از قمرهای زحل و مشتری وجود دارد.

چنین موجوداتی ممکن است بر پایه اسیدهای آمینه(بلوک های کلیدی ساختمان تمام حیات) مختلفی نسبت به شکل های حیات موجود در زمین باشند.

دانشمندان دانشگاه های "آبردین" و "اکستر" چگونگی واکنش سلول های ایمنی پستانداران به پپتیدهای(ترکیب های اسیدهای آمینه) حاوی دو اسید آمینه که در کره زمین نادر هستند، اما معمولاً در شهاب سنگ ها یافت می شوند را آزمایش و مشاهده کردند که واکنش ایمنی به این پپتیدهای بیگانه نسبت به واکنش به آنهایی که در روی زمین معمول هستند، دارای کارآمدی کمتری است.

این مطالعه روی موشها انجام شده است، چرا که سلول های ایمنی بدن آنها به شکلی مشابه با انسان عمل می کند و نتیجه این آزمایش نشان داد که میکروارگانیسم های خارج از زمین می توانند برای مأموریت های فضایی و در صورت آورده شدن با فضانوردان به زمین، تهدید بزرگی باشند.

پروفسور "نیل گو" از محققان این مطالعه در دانشگاه اکستر گفت: اکنون جهان از چالش ایمنی ناشی از ظهور پاتوژن های کاملاً جدید آگاه است. ما به عنوان یک آزمایش، از خود سوال پرسیدیم که اگر قرار باشد در معرض یک میکروارگانیسم قرار بگیریم که از یک سیاره دیگر یا یک قمر قرار بگیریم، چه اتفاقی خواهد افتاد.

وی افزود: برخی از ساختمان های آلی بسیار غیر معمول در خارج از سیاره زمین وجود دارند و می توان از آنها برای ساخت سلول های میکروب های بیگانه استفاده کرد. اگر چنین موجوداتی کشف و به زمین آورده شوند و پس از آن به طور تصادفی از کنترل خارج شوند، آیا سیستم ایمنی بدن ما می تواند پروتئین های ساخته شده از این بلوک های غیرزمینی را شناسایی و با آنها مبارزه کند؟ مطالعه ما به این واقعه فرضی پرداخته است.

محققان واکنش سلول های T که سلول های کلیدی برای واکنش های ایمنی هستند را به پپتیدهای حاوی اسیدهای آمینه موسوم به "ایزووالین"(isovaline) و "اسید آلفا-آمینوایزوبوتیریک"( α-aminoisobutyric) که معمولاً در شهاب سنگ ها یافت می شوند، بررسی کردند.

واکنش سیستم ایمنی با سطح فعال سازی ۱۵ درصد و ۶۱ درصد در مقایسه با ۸۲ درصد و ۹۱ درصد قرارگیری در معرض پپتیدهای کاملاً از اسیدهای آمینه ساخته شده که در سطح زمین معمول هستند، کمتر بود.

دکتر "کاتیا شفر" سرپرست این مطالعه از دانشگاه اکستر گفت: زندگی روی زمین به ۲۲ اسید آمینه حیاتی وابسته است. ما "اگزو پپتیدها" یا همان پپتیدهای فرازمینی حاوی اسیدهای آمینه را که در کره زمین کمیاب هستند، ترکیب و آزمایش کردیم که آیا سیستم ایمنی پستانداران می تواند آنها را تشخیص دهد؟

وی افزود: تحقیقات ما نشان داد که سلول های T با قرارگیری در معرض این اگزوپپتیدها هنوز هم فعال می شوند، اما واکنش آنها نسبت به واکنش شان به پپتیدهای معمولی زمین کارآیی کمتری دارد.

وی ادامه داد: بنابراین ما حدس می زنیم که تماس با میکروارگانیسم های فرازمینی می تواند یک خطر ایمنی جدی برای ماموریت های فضایی باشد.

کشف آب به صورت مایع در چندین مکان در منظومه شمسی این احتمال را ایجاد می کند که ممکن است حیات میکروبی در خارج از کره زمین تکامل یافته باشد و بنابراین می تواند به طور اتفاقی وارد اکوسیستم زمین نیز بشود.